Έτσι ήρθαν τα πράγματα, μα έτσι δε θα πάνε…

Οι αιτίες:  Ώστε, αλήθεια βγήκαμε από τα Μνημόνια; Μήπως αράξαμε κι εμείς οι «κωπηλάτες» στις «γαλέρες» των τραπεζών στην Ιθάκη; Κι όμως πριν λίγες μέρες ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης εκβίασε τον ελληνικό λαό: «τις τράπεζες και τα μάτια σας.. αλλιώτικα…θα τις ξαναχρυσοπληρώσετε!». Ποιος λοιπόν οδηγεί τους τραπεζοϋπαλλήλους στο σφαγείο; Ποιος απαιτεί σύγχρονες «Ιφιγένειες» για να πνεύσει ούριος άνεμος κερδοφορίας στα πανιά των τραπεζών; Κι όμως όλα τούτα στην Τράπεζα Πειραιώς δεν είναι παρά η υλοποίηση της AGENDA 2020, που από τη δημοσίευσή της το ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ είχε αποκαλύψει, ενώ ΟΛΟΙ οι Σύλλογοι έκρυβαν το περιεχόμενό της, επισημοποιώντας και την επί  της ουσίας συμφωνία τους, μέσα από τη σιωπή τους για να μην πονηρέψουν τους εργαζόμενους.

Ο Στόχος τους:  Όλα αυτά τα αντεργατικά σχέδια δεν αφήνουν κανένα εργαζόμενο απέξω: σήμερα το RBU, αύριο θα έχει σειρά κάτι άλλο, γιατί στόχο έχουν να εξασφαλίσουν περισσότερα κέρδη στους μετόχους με φτηνούς χωρίς δικαιώματα εργαζομένους, πιο βαθιά εκμετάλλευση, παράλληλα με τρομοκρατία και «βούρδουλα». Όσο περισσότερους θα απολύουν, τόσο περισσότερα limit ups για τις μετοχές τους!

Ο Στόχος μας:  Καμιά απόσχιση. Σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους. Σ΄ αυτή τη σύγκρουση δεν υπάρχει τρίτος δρόμος. Ωστόσο, η πείρα μας λέει ότι θα σκάσουν μύτη κάποιοι καπάτσοι εργατοπατέρες και θα μιλήσουν και για Plan B. Η «Ιφιγένεια» δεν πρέπει να πιστέψει σε κανέναν «αρραβώνα με τον Αχιλλέα»! Καμιά αυταπάτη! Καμιά «από μηχανής θεά» δεν θα τη σώσει από το βωμό! Την περιμένει λεπίδι! Μόνο να εμπιστευτεί τη δύναμή της πρέπει! Οι εργαζόμενοι ενωμένοι σαν μια γροθιά πρέπει να απομονώσουν τις μεθοδεύσεις των σύγχρονων «Αχαιών» και να απορρίψουν τέτοια σχέδια. Άρα ή αυτοί ή εμείς! Ούτε βήμα πίσω!

Η Δράση μας: Εδώ και μια βδομάδα οι δυνάμεις του ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ μέσα από τη πολύμορφη, πανελλαδική  δράση μας σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Γιάννενα κ.α.  κόντρα και στα εργοδοτικά φιρμάνια για απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, δείχνουμε πώς θα έπρεπε να λειτουργούν τα σωματεία για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Κόντρα στις μεθοδεύσεις της εργοδοσίας, που προσπαθεί να επιβάλλει σιγή στα γραφεία και φόβο στις καρδιές των εργαζομένων, δώσαμε τον τόνο των εξελίξεων: στριμώξαμε κι άλλο τη διοίκηση, καθώς και την πλειοψηφία των εργατοπατέρων των συλλόγων, που αβαντάρουν την επιθετικότητα της τράπεζας, καλλιεργώντας στους εργαζόμενους την αναμονή, τη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια. ΟΤΟΕ και πλειοψηφίες Συλλόγων μέσα από ένα παρασκηνιακό αλισβερίσι σε ραντεβού μέσα σε κλειστά γραφεία με τους τραπεζίτες, ως θεσμικά όργανα του αστικού πολιτικού ρεαλισμού, λειτουργούν σαν πολυεργαλεία της εργοδοσίας στην καλλιέργεια κλίματος εργασιακής ειρήνης και συναίνεσης. Όντας πρωτομάστορες στον εγκλωβισμό της σκέψης και στον εκμαυλισμό της συνείδησης των εργαζομένων, καραδοκούν να δηλητηριάσουν συνειδήσεις, να καλουπώσουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων στα μέτρα των εργοδοτών. Είναι στο χέρι των εργαζομένων να μην τους περάσει αυτή τη φορά!

Μέσα από τις γραμμές του Κλαδικού σωματείου Χρηματοπιστωτικού συμπορεύτηκαν εργαζόμενοι θυγατρικών (σωματείο pds, σωματειακή επιτροπή PDSolutions), δουλεμπορικών που εργάζονται για την τράπεζα Πειραιώς, καθώς και εκατοντάδες τραπεζοϋπάλληλοι εντός και εκτός RBU, που ξεπέρασαν τις πλειοψηφίες των Συλλόγων τους που έκαναν απεργοσπασία! Αναδεικνύονται  έτσι πέρα από την ταξική αλληλεγγύη στην πράξη και την αξία της κλαδικής οργάνωσης στην ταξική της βάση και τη δυναμική που αποκτά στην σύγχρονη πραγματικότητα των ευέλικτων μορφών εργασίας. Παράλληλα η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις κοινωνικών φορέων λαϊκών στρωμάτων κατά των πλειστηριασμών στους αποκλεισμούς κτηρίων της τράπεζας πέρα από την αλληλεγγύη σφυρηλατεί αγωνιστικούς δεσμούς στο σώμα τοπικών κοινωνιών και βασικές προϋποθέσεις συγκρότησης μετώπου κοινωνικής συμμαχίας κόντρα στα εκβιαστικά διλήμματα της κυβέρνησης «κλιμάκωση πλειστηριασμών ή νέα ανακεφαλαιοποίηση»!   

Η πείρα: Οι κινητοποιήσεις αποκάλυψαν στην πράξη τις αγωνιστικές δυνατότητες αντίστασης. Έδειξαν ότι εργαζόμενοι, σκυφτοί για χρόνια με τσακισμένα δικαιώματα, ύψωσαν ανάστημα, εμπιστεύτηκαν το ταξικό τους ένστικτο! Οι υπολογιστές έκλεισαν. Τα ακουστικά νέκρωσαν. Ένα φουρτουνιασμένο πλήθος πήρε θέση στο οδόστρωμα της Λ.Μεσογείων. Νέα πανό φτιάχτηκαν με μεράκι, ντουντούκες έσπασαν τη σιγή, συνθήματα αυθόρμητα γεννήθηκαν στο δρόμο, χαμόγελα ελπίδας άνθισαν. Από φοβισμένοι θεατές οι εργαζόμενοι αποδέχονται απαιτητικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους με περιεχόμενο! Ξαφνικά διαπιστώνουν ότι δεν είναι μόνοι. Και τελικά δεν είναι τόσο αδύναμοι, όσο κάποιοι καλοθελητές της εργοδοσίας προσπαθούσαν τόσο καιρό να τους πείσουν, γιατί τους θέλουν σιωπηλούς, κλεισμένους στο καβούκι τους και στο «γύψο». Οι εργατοπατέρες της συμφοράς αμήχανοι σε «πηγαδάκια» λίγο πιο κει «πάγωσαν» στο θέαμα. Έμειναν «άγαλμα» με φάτσα μπράβου, που τον περιμένει η ανεργία!

Έτσι, μέσα από τη συμμετοχή των πολλών, γεννιέται πολύτιμη πείρα μέσα από την οργάνωση του αγώνα και παρακαταθήκη για το μέλλον. Στέλνει αισιόδοξα μηνύματα αναθάρρησης στους κάτω να διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν, για μια ζωή με αξιοπρέπεια με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας. Επειδή, όμως ο δρόμος του αγώνα δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, οι εργαζόμενοι πρέπει να σφίξουν τα δόντια και να εξοπλιστούν με επιμονή, υπομονή, κουράγιο, αντοχές, και κυρίως να ακονίσουν το ταξικό τους κριτήριο, για να κρίνουν σε κάθε καμπή αυτής της πορείας το «ποιος είναι με ποιον», ώστε να μη δώσουν χώρο στη ψυχή τους να καρπίσει η ταλάντευση, η παραίτηση, η απογοήτευση και στην τελική το πισωγύρισμα.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝ ΜΕΝΕΙΣ ΘΕΑΤΗΣ

ΟΛΑ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΑΝ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΣ

05/02/2019