Η πρώτη εβδομάδα των κινητοποιήσεων κλείνει.

Η ΟΤΟΕ «έκλεισε» την Παρασκευή και αυτή για διακοπές, καθώς στις 3/08  στην πρόταση της συνδέλφισας Αλεξάνδρας Μπαλού (ΠΑΜΕ) να προκηρύξει κινητοποιήσεις πολύμορφες (απεργιακές κινητοποιήσεις, καταλήψεις κάποιων χώρων κλπ) τώρα που υπάρχει ένας μεγάλος μαζικός αγώνας στην ΑΤΕ  απάντησαν αρνητικά, επικαλούμενοι τα μειωμένα ποσοστά των απεργιών.

 Η πρόταση του ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ (ΣΥΡΙΖΑ) ήταν να ξεκινήσουμε στις 28/8 μέχρι το πρώτο 15νθημερο του Σεπτέμβρη διάφορες … πρωτοβουλίες!

Είναι πλέον προφανές ότι είναι αδήριτη ανάγκη, χωρίς προσχήματα και υπεκφυγές, να συγκληθεί  άμεσα  έκτακτη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων για να χαράξουν πορεία συλλογικά, Δυστυχώς καθυστερεί η σύγκληση της Γ.Σ.

Ξεκινά η δεύτερη εβδομάδα των κινητοποιήσεων οι 5.500 εργαζόμενοι της Αγροτικής Τράπεζας συνεχίζουν τον αγώνα τους ενάντια στην «ξεπούλημα» της ΑΤΕ, με νέες επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες, και καθημερινές συνελεύσεις στα γραφεία του ΣΕΑΤΕ.

Την Δευτέρα 06/08 οι εργαζόμενοι έκαναν συγκέντρωση έξω από την Τράπεζα Ελλάδας και αντιπροσωπεία είχε συνάντηση με τη νομική υπηρεσία της τράπεζας.

Η Τράπεζα Πειραιώς δεν χάνει χρόνο, αποστέλλει mail  μέσα στην ημέρα στους εργαζόμενους ενημερώνοντας ότι ξεκίνησε η υπογραφή των νέων συμβάσεων εργασίας

Στις 7/08/2012 με επιστολή προς τους εργαζόμενους της ΑΤΕ, η Τράπεζα Πειραιώς τους ζητά να υπογράψουν νέες συμβάσεις εργασίας ατομικά, που οδηγούν στην κατάργηση της δικής τους επιχειρησιακής σύμβασης. Οι συμβάσεις αποστέλλονται στους Διευθυντές των καταστημάτων και δίδεται καταληκτική ημερομηνία υπογραφής η 13/08/2012.

Ταυτόχρονα ισχυρό χτύπημα δέχονται και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων και των συνταξιούχων της ΑΤΕ, καθώς η «Πειραιώς» επί της ουσίας καταργεί το αυτοδιαχειριζόμενο Ταμείο Υγείας (ΤΥΠΑΤΕ) και επιδιώκει την ένταξή τους στον κλάδο υγείας του ΤΑΥΤΕΚΩ, που ασφαλίζονται οι εργαζόμενοι της Πειραιώς. Με τον τρόπο αυτό, αφαιρούνται βίαια από 20.000 περίπου εργαζόμενους και συνταξιούχους (άμεσα και έμμεσα μέλη) μια σειρά παροχές υγείας που αποδίδονται μέχρι τώρα μέσα από το ΤΥΠΑΤΕ.

Το ίδιο απόγευμα ο τότε Διευθυντής προσωπικού ΑΤΕ καλεί τους εργαζόμενους να έχουν υπογράψει ως τη Παρασκευή 10/08/2012.

Ενώ οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων θάβονται από τα μέσα ενημέρωσης, η «Καθημερινή» στο φύλλο της 07/08/2012 διαφημίζει τον καλό νέο εργοδότη,

“Νέες συμβάσεις υπογράφουν οι πρώην εργαζόμενοι της Αγροτικής

Ενεργοποιήθηκε χθες η διαδικασία για την υπογραφή των νέων συλλογικών συμβάσεων των πρώην εργαζομένων της ATEBank με την Τράπεζα Πειραιώς. Σύμφωνα με στελέχη του ομίλου Πειραιώς, οι συμβάσεις είναι αορίστου χρόνου, ενώ έχουν ισχύ από τις 28 Ιουλίου (οπότε υπεγράφη η μεταβίβαση του υγιούς τμήματος της ATEBank). Οι απολαβές των πρώην εργαζομένων της ΑΤΕ υπολογίζονται με βάση τον ονομαστικό μισθό που λάμβαναν στις 31 Μαΐου και περιλαμβάνει το σύνολο των επιδομάτων που εισέπρατταν. Το νέο ανθρώπινο δυναμικό που εντάσσεται στον όμιλο Πειραιώς και που προέρχεται από την ΑΤΕΒank θα ασφαλιστεί στα ίδια ταμεία και θα έχει τα ίδια δικαιώματα που απολαμβάνουν οι ήδη εργαζόμενοι στον όμιλο της Πειραιώς.

Εν τω μεταξύ, όπως έγινε γνωστό από την Τράπεζα Πειραιώς, η ATEBank για τα (ενήμερα) δάνεια προς αγρότες ύψους 1,8 δισ. ευρώ είχε εγγράψει υποθήκες που υπερβαίνουν ακόμα και τα 20 δισ. ευρώ! Σύμφωνα με στελέχη της Τράπεζας Πειραιώς, η ΑΤΕ δεν προέβαινε σχεδόν ποτέ (μόνο μετά από σχετικό αίτημα του δανειολήπτη) σε άρσεις προγενέστερων βαρών παρά ακόμα και την ολική εξόφληση των εν λόγω δανείων των αγροτών και προσέθετε τη νέα υποθήκη σαν συνέχεια των ήδη από πολλών ετών εγγεγραμμένων, για τη νέα χρηματοδότησή τους. Η διοίκηση της Τράπεζας Πειραιώς επιθυμεί να επανεξετάσει το θέμα των υποθηκών ώστε να τις προσαρμόσει σε μια ρεαλιστική αναλογία σε σχέση με το ύψος του δανείου του κάθε αγρότη. Για την εξάλειψη των βαρών αυτών η Τράπεζα Πειραιώς έχει ζητήσει ειδική νομοθετική ρύθμιση ώστε να γίνει άμεσα χωρίς κόστος και χωρίς περιττή γραφειοκρατία. Με την εξάλειψη των άνευ ουσίας αυτών βαρών θα βελτιωθεί σημαντικά η εικόνα της αγροτικής γης, η οποία σήμερα σε μεγάλο βαθμό εμφανίζεται υποθηκευμένη. Σημειώνεται ότι τα τελευταία χρόνια η Αγροτική Τράπεζα είχε περιορίσει τη δραστηριότητά της στον αγροτικό τομέα, δίνοντας έμφαση σε άλλους τομείς. Ετσι μόλις το 10% των δανείων της ήταν προς αγρότες. Συγκεκριμένα, σε αγρότες είχαν δοθεί δάνεια ύψους 2,2 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου όσα είχε χορηγήσει στον τομέα της καταναλωτικής πίστης (1,7 δισ. ευρώ).”

(Εφημερίδα Καθημερινή 07/08/2012)

Αρχίζει η πίεση από απεργοσπάστες Διευθυντές προς τους εργαζόμενους της Τράπεζας, να υπογράψουν τις νέες συμβάσεις ως την Παρασκευή

Στις 08/08/2012 πραγματοποιείται πανελλαδικό συλλαλητήριο των εργαζομένων στην ΑΤΕ και των εργαζομένων στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Πάνω από 2,500 χιλιάδες εργαζόμενοι των δύο Τραπεζών αλλά και του Ταμείου Υγείας της ΑΤΕ συμμετέχουν σε μία ακόμα δυναμική κινητοποίηση, σε μία από τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού του 2012.

Την ίδια ημέρα η Τράπεζα διαφημίζει στους πελάτες της ΑΤΕ ότι από αύριο 09/08/2012 θα εξυπηρετούνται από τα καταστήματα της Τράπεζας Πειραιώς

Στην συνέλευση της Τετάρτης αποφασίζεται για την Πέμπτη 09/08/2012 περιφρούρηση στην Μηχανογράφηση.

Στις 09/08/2012 το κτήριο της Μηχανογράφησης περιφρουρείτε και ματαιώνεται το πολυδιαφημιζόμενο σχέδιο της Τράπεζας Πειραιώς, να εξυπηρετήσει τους πελάτες της ΑΤΕ.

Η Τράπεζα Πειραιώς έστειλε το εξής μήνυμα στις υπηρεσίες της:

“Το μηχανογραφικό κέντρο της ΑΤΕ βρίσκεται υπό κατάληψη και δεν μπορούν να γίνουν συναλλαγές με βιβλιάριο καταθέσεων της ΑΤΕ από τα καταστήματα της Πειραιώς. Αν λήξει η κατάληψη αργότερα θα μπορέσουν να γίνουν συναλλαγές.”

Η επιτυχία της περιφρούρησης έδωσε θάρρος στους απεργούς που καταστρώνουν βάρδιες για την 24ωρη περιφρούρηση, την ίδια ώρα όμως «διαρρέει» στα πηγαδάκια ότι η απεργία πάει για κλείσιμο, ενώ μέλη των παρατάξεων ΔΗΣΥΕ και ΔΑΚΕ «νουθετούν» τους εργαζόμενους να υπογράψουν ως την Παρασκευή… υποτιμώντας και υπονομεύοντας την πιο κρίσιμη στιγμή τις διαθέσεις, σπέρνοντας την ηττοπάθεια, τον πανικό και κάνοντας πλέον το συλλογικό απολύτως ατομικό…

Το απόγευμα της ίδιας μέρας, και κάτω από την πίεση των εξελίξεων συνεδριάζει το ΔΣ του ΣΕΑΤΕ.

Την απογευματινή βάρδια της περιφρούρησης αναλαμβάνουν οι συνάδελφοι τραπεζοϋπάλληλοι του ΠΑΜΕ των άλλων Τραπεζών ώστε να μπορέσουν οι απεργοί της περιφρούρησης να πάνε στην συνέλευση του συλλόγου.

Τι έγινε στην συνέλευση της Πέμπτης 09/08/2012, θα το δούμε από τα πρακτικά της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης της 11^ης Αυγούστου:

… Όσο κάναμε συνέλευση το ΠΑΜΕ και το κλαδικό Σωματείο ήταν στη μηχανογράφηση.

Συνάδελφοι, την Πέμπτη το απόγευμα νομίζω, γιατί έχουμε χάσει λίγο τις μέρες και τις ώρες σ’ αυτή τη διαδικασία, κάναμε Διοικητικό Συμβούλιο κάτω από την πίεση της άλλης πλευράς για υπογραφή την Παρασκευή, ν’ αποφασίσουμε τι κάνουμε από δω και πέρα. Προτείναμε, γιατί τώρα θα τρελαθούμε κιόλας εδώ μέσα, προτείναμε μέσα στο Διοικητικό Συμβούλιο τα εξής και κάναμε και πρώτη πρόταση, επειδή κανένας δεν ήθελε να μιλήσει.

Πρώτοι λοιπόν είπαμε το εξής: Συνεχίζουμε την απεργία, δεν υπογράφουμε, κάνουμε τρεις ή τέσσερις περιφερειακές συνελεύσεις για να πάρει κουράγιο ο κόσμος στην επαρχία που δεν είχε επαφή και να μην πάει να υπογράψει μόνος του απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία της Πειραιώς και του Κρανά αν θέλετε και Γενική Συνέλευση το Σάββατο, να πάρουμε αποφάσεις.

Πρόεδρε, έκανες κι εσύ πρόταση μετά και εμείς τώρα δεν έχουμε και καμία αυταπάτη γιατί την έκανες την πρόταση αυτή. Και λες: Απεργία δεν υπογράφουμε γιατί όλα τα θέματα είναι ανοιχτά, συγκέντρωση στο Υπουργείο Εργασίας και συνέλευση την Παρασκευή. Να είναι πανελλαδική η συγκέντρωση κτλ.

Η άλλη πρόταση, δυο συναδέλφων, ενός της ΔΑΚΕ και ενός της ΔΗΣΥΕ, ήταν να σταματήσει η απεργία και να πάμε να υπογράψουμε. Η άλλη πρόταση, της Συσπείρωσης, ήταν να συνεχίσουμε ν’ απεργούμε και να πάμε να υπογράψουμε.

(Απόσπασμα από την ομιλία της Ήβας Καρυώτη στην Έκτακτη Γενική Συνέλευση της 11/08/2012)

Σε άλλη τοποθέτηση:

… Και κλείνεις τη Μηχανογράφηση και δε δουλεύει το πολυδιαφημιζόμενο του Σάλλα ότι αύριο οι καταθέτες της ΑΤΕ θα εξυπηρετούνται και κάνεις και μια νίκη που είναι σφαλιάρα για το Σάλλα. Και την ώρα που δίνεις σφαλιάρα στο Σάλλα, έρχονται οι δικοί μας οι μάγκες οι επαναστάτες και λένε «ξέρεις, είναι τρομερός αυτός, αλλά μας έδωσε λίγο Ταμείο Υγείας». Τι μας λέτε ρε παιδιά; Αντί να προσπαθήσουμε να έχουμε και δεύτερη νίκη, τελειώσαμε. «Ξέρεις, είναι έτσι, είναι αλλιώς…». Κι οι τρεις τα ίδια είπατε.

Κι οι τρεις είπατε το ίδιο. Πουλήσατε την εργοδοτική τρομοκρατία πριν να πάμε στον καινούργιο εργοδότη. Και βέβαια να σας πω γι’ αυτούς που λείπατε τι έγινε σ’ αυτή τη συνέλευση που κοντέψαμε δηλαδή να πάθουμε εγκεφαλικό όλοι εκεί μέσα που ήμαστε ξενυχτισμένοι και είχαμε περάσει μέρες και μέρες όρθιοι στις περιφρουρήσεις. Γιατί όντως δεν ξέρετε τι είχε ειπωθεί.

Αφού μας είπατε πόσο τρομερή είναι η εργοδοσία, πριν να την έχουμε πάνω απ’ το κεφάλι μας, κι έχει μεγάλη σημασία το πριν, γιατί εκείνη την ώρα μας είχε φοβερή ανάγκη, είχε φοβερή ανάγκη τις υπογραφές μας που πήγαμε και τις δώσαμε με κατεβασμένα σώβρακα, εκείνη την ώρα όλοι εμείς, και αυτοί που περιφρουρούσαμε τόσες μέρες, και αυτοί που δεν περιφρουρούσαμε αλλά απεργούσαμε, είχαμε μείνει κόκαλο.

Ανατράπηκε από το Σώμα μεν η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, αλλά θα σας πω ποιος νίκησε τελικά. Νίκησε η τρομοκρατία που πουλήσατε. Μπράβο σας για τη νίκη σας, που πέρασε η άποψή σας. Μπράβο σας και να τη χαίρεστε! Καλά τα πήγατε, ακολούθησε όντως ο κόσμος τη συμβουλή σας.

(Απόσπασμα από την ομιλία της Σοφίας Καρυώτη στην Έκτακτη Γενική Συνέλευση της 11/08/2012)

Η απόφαση που βγήκε με την απόλυτη πλειοψηφία των εργαζομένων που παραβρίσκονταν στην Συνέλευση μέχρι αργά το βράδυ ήταν  ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΥΡΙΟ, ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ, ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ.

Ο Αγώνας που δόθηκε όλες αυτές τις μέρες, από συναδέλφους από κάθε γωνιά της Ελλάδας δόθηκε κόντρα και πάνω από την θέληση της συμβιβασμένης ηγεσίας του ΣΕΑΤΕ. Η ενότητα του σωματείου και οι κινητοποιήσεις ήταν αποτέλεσμα μόνο της αποφασιστικότητας και της ανάγκης μιας μεγάλης μερίδας των εργαζομένων, να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.

Η τελευταία βάρδια της περιφρούρησης της μηχανογράφησης οργανώθηκε σε κλίμα φορτισμένο, με πλήρη επίγνωση της πορείας των εξελίξεων, αλλά και μεγάλη περηφάνια για την συνεπή απόφαση και στάση μας…

… Με μεγάλη ευθύνη και με πολύ περίσκεψη σας λέω ότι πιστεύω σε αυτόν τον αγώνα. Να εγγυηθώ αν θα νικήσουμε ή αν θα χάσουμε, πόσα θα καταφέρουμε ή πόσα δεν θα καταφέρουμε δεν μπορώ. Να έχω σιγουριά για το πόσοι θα πάνε να υπογράψουν μέχρι αύριο, και πόσοι όχι πάλι δεν μπορώ. Μπορώ όμως να πω ότι αν θες να στείλεις τον φάκελο στη ΔΑΔ τη Δευτέρα και όχι την Παρασκευή, αυτό σίγουρα μπορείς να το κάνεις. Μπορείς επίσης αν θες με όλο αυτό το ρίσκο (που είναι πάντα προσωπική εκτίμηση του καθένα) να πεις εγώ Έχω σωματείο κ. μελλοντικέ εργοδότη και το υπολογίζω και καλό είναι να το υπολογίζεις και εσύ. 

Φεύγω τώρα για την Νυχτερινή περιφρούρηση της Μηχανογράφησης.

Καληνύχτα

(Απόσπασμα ανάρτησης από τον Ιό της ΑΤΕ (09/8/2012)

Στις 10/08/2012 συνέχισαν  με κινητοποίηση και παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Εργασίας, οι εργαζόμενοι της Αγροτικής Τράπεζας Ελλάδας τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις,

Οι εργαζόμενοι της ΑΤΕ συγκεντρώθηκαν έξω από το υπουργείο Εργασίας (Σταδίου) και εκεί αντιπροσωπεία τους είχε συνάντηση με στέλεχος του υπουργείου. Για μια ακόμη φορά το υπουργείο Εργασίας «ένιψε τας χείρας του» αναφορικά με τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων και αρνήθηκε να κάνει δεκτή οποιαδήποτε από τις διεκδικήσεις τους. Είναι δε χαρακτηριστικό, όπως κατήγγειλαν οι εργαζόμενοι αμέσως μετά τη συνάντηση, ότι το υπουργείο δήλωσε πως δε δικαιούται και δεν έχει τη νομιμοποίηση να παρέμβει για τα ζητήματα των συμβάσεων εργασίας, των συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

«Σήμερα πιεζόμαστε και εκβιαζόμαστε να υπογράψουμε σύμβαση με την Τράπεζα Πειραιώς με συνθήκες γαλέρας και εδώ στο υπουργείο δεν παίρνουν καμιά θέση», σημείωσε με δήλωσή της η Ήβα Καρυώτη, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων της ΑΤΕ, αμέσως μετά τη συνάντηση. «Δεν είναι δυνατό», επισήμανε η Η. Καρυώτη, «το υπουργείο Εργασίας, σε τέτοια θέματα συμβάσεων εργασίας και ασφαλιστικών, να λέει στους εργαζόμενους ότι δεν έχει την αρμοδιότητα. Και, στο κάτω – κάτω, η κυβέρνηση έχει την ευθύνη που εμείς βρισκόμαστε σε αυτή τη θέση αυτήν τη στιγμή. Οπως και να έχει η κυβέρνηση πρέπει να δώσει και τις λύσεις».

Το Σάββατο 11/08/2012 έγινε η Έκτακτη Γενική Συνέλευση, αντί σχολίων θα παραθέσουμε αποσπάσματα των πρακτικών εκείνης της ημέρας:

Σ. ΚΑΡΥΩΤΗ: Συναγωνιστές, που γνωριστήκαμε μαζί, που ξενυχτήσαμε μαζί, που τραγουδήσαμε μαζί, που κάναμε πολλά μαζί που δεν τα είχαμε ξανακάνει και δεν είχαμε ξαναγνωριστεί, που ήμαστε και από διάφορες παρατάξεις και από τη Συσπείρωση, εγώ δε μπορώ να πω ότι δεν ήταν συναγωνιστές από τη Συσπείρωση, που πολλοί αισθάνθηκαν ριγμένοι, μα πολύ ριγμένοι. Πάμε παρακάτω.

Εγώ τώρα μόνο για Σωματείο θα μιλήσω. Μόνο για Σωματείο διότι ο αγώνας δε θα ξεκινήσει, ο αγώνας ήταν, είναι, συνεχίζεται. Ξεκίνησε δυναμικά εδώ και δέκα μέρες. Δε θα ξεκινήσει αύριο. Όταν πας κάτι να κάνεις και λες «εγώ δε θέλω αυτούς τους όρους εργασίας», τι θα σου πει ο εργοδότης; «Καλά μανάρι μου, αφού δεν τους θέλεις θα τους αλλάξω»; Θα σου πει «ξέρεις, αυτοί είναι κι άμα σ’ αρέσει». Και κάνεις κινητοποίηση.

Και κλείνεις τη Μηχανογράφηση και δε δουλεύει το πολυδιαφημιζόμενο του Σάλλα ότι αύριο οι καταθέτες της ΑΤΕ θα εξυπηρετούνται και κάνεις και μια νίκη που είναι σφαλιάρα για το Σάλλα. Και την ώρα που δίνεις σφαλιάρα στο Σάλλα, έρχονται οι δικοί μας οι μάγκες οι επαναστάτες και λένε «ξέρεις, είναι τρομερός αυτός, αλλά μας έδωσε λίγο Ταμείο Υγείας». Τι μας λέτε ρε παιδιά; Αντί να προσπαθήσουμε να έχουμε και δεύτερη νίκη, τελειώσαμε. «Ξέρεις, είναι έτσι, είναι αλλιώς…». Κι οι τρεις τα ίδια είπατε.

Κι οι τρεις είπατε το ίδιο. Πουλήσατε την εργοδοτική τρομοκρατία πριν να πάμε στον καινούργιο εργοδότη. Και βέβαια να σας πω γι’ αυτούς που λείπατε τι έγινε σ’ αυτή τη συνέλευση που κοντέψαμε δηλαδή να πάθουμε εγκεφαλικό όλοι εκεί μέσα που ήμαστε ξενυχτισμένοι και είχαμε περάσει μέρες και μέρες όρθιοι στις περιφρουρήσεις. Γιατί όντως δεν ξέρετε τι είπε ειπωθεί.

Αφού μας είπατε πόσο τρομερή είναι η εργοδοσία, πριν να την έχουμε πάνω απ’ το κεφάλι μας, κι έχει μεγάλη σημασία το πριν, γιατί εκείνη την ώρα μας είχε φοβερή ανάγκη, είχε φοβερή ανάγκη τις υπογραφές μας που πήγαμε και τις δώσαμε με κατεβασμένα σώβρακα, εκείνη την ώρα όλοι εμείς, και αυτοί που περιφρουρούσαμε τόσες μέρες, και αυτοί που δεν περιφρουρούσαμε αλλά απεργούσαμε, είχαμε μείνει κόκαλο.

Ανατράπηκε από το Σώμα μεν η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, αλλά θα σας πω ποιος νίκησε τελικά. Νίκησε η τρομοκρατία που πουλήσατε. Μπράβο σας για τη νίκη σας, που πέρασε η άποψή σας. Μπράβο σας και να τη χαίρεστε! Καλά τα πήγατε, ακολούθησε όντως ο κόσμος τη συμβουλή σας.

Και τώρα θέλετε να μας πείτε ότι αφού ωραία σταματήσαμε μια απεργία, χωρίς να κερδίσουμε κάτι εσείς που φοβηθήκατε το Σάλλα, ότι αύριο μεθαύριο όταν αρχίσει ν’ απολύει θα μπορείτε ξανά να βγάλετε τον κόσμο στο δρόμο και να τους ξετρομοκρατήσετε τώρα. Μπράβο σας, ωραία πουλάτε και το κίνημα που πήγε να δημιουργηθεί.

Όμως, εγώ θέλω να πω κάτι: Παρ’ όλα αυτά, που είμαστε εδώ που είμαστε και δε νομίζω ότι τίθεται θέμα αν θα υπογράψουμε ή δε θα υπογράψουμε. Τι να μην υπογράψουμε; Θέλαμε να υπογράψουμε μια σύμβαση εργασίας με καλύτερους όρους σε ό,τι αφορά τα εργασιακά. Έτσι δεν είναι ή κάνω λάθος; Άμα αυτό το πουλήσαμε, ποιο είναι το δίλημμα για τον άλλον να υπογράψει ή να μην υπογράψει;

Γιατί έχουμε τέτοιο δίλημμα; Είναι δυνατόν μη υπογράφοντας οι λίγοι νοματαίοι να κερδίσουν σύμβαση εργασίας για τον εαυτό τους με καλύτερους όρους; Όχι. Όλα μαζί γίνονται αυτά. Και το «μαζί» το πουλήσατε προχθές. Όμως κάτι έγινε αυτές τις μέρες, που δεν είχε ξαναγίνει. Κάτι έγινε και αυτό είναι το σημαντικό. Ο κόσμος, παρ’ όλη την προσπάθεια των πρώτων ημερών, της πλειοψηφίας να την κουκουλώσει αυτή την απεργία, γιατί εγώ θυμάμαι πάρα πολύ καλά τη Δευτέρα ότι είπε ο κ. Αμούντζιας «αγοράσαμε την Πειραιώς, και τι είμαι εγώ, θα πω στους άλλους να μην υπογράψουν κτλ.;»

Αυτό είχες πει κ. Πρόεδρε και άρα ήθελες να κουκουλώσεις την απεργία.

Κ. ΑΜΟΥΝΤΖΙΑΣ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου)

Σ. ΚΑΡΥΩΤΗ: Εγώ ήξερα με τη μικρή μου εμπειρία ότι όταν κάποιος πρόκειται να σε προσλάβει θα έρθει και η ώρα που θα σου δώσει και μια σύμβαση. Εσύ δεν το ήξερες; Εντάξει.

Λοιπόν, κάναμε ένα βήμα και μάθαμε, κι αυτό έχει μεγάλη σημασία, γιατί δεν το είχαμε ξαναζήσει, τι σημαίνει Σωματείο. Και Σωματείο σημαίνει, έχω και αντανακλαστικά και παίρνω την κατάσταση στα χέρια μου και αποφασίζω και επιμένω η απόφασή μου να γίνει σεβαστή. Επιμένω. Και ας προσπαθήσαμε και ας μας νίκησαν με την τρομοκρατία τους, εμείς θα επιμένουμε και οι αποφάσεις μας από δω και πέρα θα γίνονται σεβαστές, δεν πάει να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα. Και έτσι είναι.

Κι εμείς ξανά δε θ’ αφήσουμε αυτή την κατάσταση. Μας τρομοκράτησαν, μας νίκησε ο φόβος. Δεν πειράζει, έχουμε πολλά να παλέψουμε. Από δω και πέρα σας διαβεβαιώ, μόνο θα παλεύουμε, τίποτε άλλο δε θα προλαβαίνουμε να κάνουμε. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Στους επόμενους αγώνες πάλι όλοι μαζί θα είμαστε.

Χ. ΝΑΒΡΑΖΙΔΟΥ: Συνάδελφοι και συναδέλφισσες γεια σας. Κατ’ αρχάς να πω μια πρώτη σκέψη μετά την προηγούμενη ομιλία, πρόχειρη σκέψη, έτσι αυθόρμητη: Είναι τρομερό να είσαι Διοικητικό Συμβούλιο και να μη μπορείς να στηρίξεις την απόφαση που έχει βγάλει η συνέλευσή σου. Είναι τρομερό.

Από την αρχή των κινητοποιήσεων δε μίλησα ούτε σε μια συνέλευση. Αναρωτιόμουν τι στάση να κρατήσω μέσα σε όλες αυτές τις γκαρίδες και τα σκουξίματα. Τώρα πια ξέρω. Δε θ’ ανεχτώ ξανά γκαρίδες και σκουξίματα. Και κανένας συνάδελφος δε θα πρέπει ν’ ανεχτεί, όσοι συνάδελφοι σέβονται και τον εαυτό τους και τη συνέλευση ως όπλο τους. Γιατί μάθαμε αυτές τις δυο εβδομάδες αυτοί που τσιρίζουν και φωνάζουν είναι αυτοί που λένε ψέματα, είναι αυτοί που δε σέβονται τις αποφάσεις της συνέλευσης, είναι αυτοί που θέλουν να μας φοβίσουν, είναι αυτοί που κάνουν μαθήματα υποταγής στο νέο εργοδότη από προχθές.

 Τέλος, είναι και αυτοί που δε θέλουν να παίρνουμε αποφάσεις παρά να βρίζουμε στον αέρα και να δίνουμε τη λαβή στον κάθε συνδικαλιστή, δημοκρατικότατο κατά τ’ άλλα όπως τον κ. Πασσά να μας αποκαλέσει την Πέμπτη «ομήγυρη». Όποτε τους βολεύει είμαστε ομήγυρη, όποτε τους βολεύει είμαστε συνέλευση.

Χ. ΠΑΣΣΑΣ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου)

Χ. ΝΑΒΡΑΖΙΔΟΥ: Έχει πρακτικά, μας είπες «ομήγυρη», το θυμούνται κι άλλοι συνάδελφοι.

Χ. ΠΑΣΣΑΣ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου)

Χ. ΝΑΒΡΑΖΙΔΟΥ: Κύριε Πασσά, σταματήστε λίγο να σας πω, είμαι πάρα πολύ προσεκτική σ’ αυτά που λέω και σ’ αυτά που αναπαράγω. Υπάρχουν πρακτικά και δεν το άκουσα μόνο εγώ, χτύπησε άσχημα και στ’ αυτιά άλλων συναδέλφων. Γιατί ο σεβασμός σας είναι τη μία έτσι την άλλη αλλιώς.

Για την πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου δε θα μιλήσω, τις ευθύνες θα τους τις αποδώσουν όλοι οι συνάδελφοι που την Παρασκευή έκλαιγαν, όλοι οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες ήταν πανικόβλητοι, φοβισμένοι, γιατί έχουν καταλάβει τώρα ποιος υπονομεύει τον αγώνα τους. Θα τους το ανταποδώσουν όλοι οι συνάδελφοι που μετά τις περιφρουρήσεις και τις συνελεύσεις γύριζαν σπίτι τους και έκλαιγαν γιατί ένιωθαν προδομένοι και αδύναμοι.

Συνάδελφοι, με το καλημέρα μας περιμένει στην Πειραιώς η ανατροπή των εργασιακών μας σχέσεων όπως τις ξέραμε, μας περιμένει η τρομοκρατία, η εκμετάλλευση όπως πολύ καλά ξέρουμε ότι τη βιώνουν και όλοι οι εργαζόμενοι. Μας περιμένει και μια σειρά από συγχωνεύσεις που σκοπό έχουν να κάνουν το τραπεζικό σύστημα δυνατό, τους εργαζομένους αδύναμους.

Αυτό χρειάζεται, όπως πολλές φορές έχουμε πει, ενιαίο μέτωπο, αποφασιστικότητα, οργάνωση, πολύμορφες δράσεις, όχι μόνο απεργία και κάθομαι στο σπίτι μου. Αλληλεγγύη, και φυσικά χρειάζεται και μια ηγεσία με διαφορετικές προθέσεις, συνδικαλιστική ηγεσία. Ο καθένας μας έχει την ευθύνη γι’ αυτό. Δεν πρέπει κανείς να νιώθει μόνος του. Με όλες τις μορφές που χρησιμοποιήσαμε ως τώρα, με Επιτροπές Αγώνα, με διαρκή επικοινωνία, με νέες ιδέες, όλοι οι συνάδελφοι που ήμαστε στους δρόμους αυτές τις δέκα μέρες και όλοι οι υπόλοιποι.

Είμαστε συνάδελφοι μια πολύ καλή μαγιά που μαζί με τις ταξικές δυνάμεις στους άλλους χώρους, μπορούμε να γίνουμε ο εφιάλτης του Σάλλα και του Λεκάκου και του κάθε Σάλλα. Ένα είναι το μήνυμα νομίζω που πρέπει να βγει απ’ αυτή τη συνέλευση φεύγοντας: «Δώσε το χέρι σε όποιον θέλει να σηκωθεί, ψηλά το κεφάλι».

Κ. ΠΑΤΟΥΝΑ: Συνάδελφοι θέλω να πω μόνο ένα πράγμα: Επειδή πραγματικά κι εγώ την Παρασκευή το πρωί έβαλα τα κλάματα, μετά απ’ όλον αυτό το μεγαλειώδη αγώνα, μετά απ’ αυτό που ζήσαμε όλοι εμείς στη συνέλευση της Πέμπτης και στην περιφρούρηση το βράδυ, πάω στον υπολογιστή το πρωί, πήγα σπίτι ν’ αλλάξω για να γυρίσω πάλι στο Σύλλογο και βλέπω στον υπολογιστή, στο site του ΣΕΑΤΕ την ανακοίνωση ότι «κατά πλειοψηφία το Διοικητικό Συμβούλιο αποφάσισε να υπογράψουμε να συνεχίσουμε την απεργία, να κάνουμε κινητοποίηση, να υπογράψουμε με κάθε επιφύλαξη», και αυτό με bold, όλα αυτά τέλος πάντων που είχε αποφασίσει η πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου και από κάτω με ψιλά γραμματάκια: «Όμως η Γενική Συνέλευση αυτό το ανέτρεψε και δεν υπογράφουμε και συνεχίζουμε».

Εκείνη τη στιγμή, έβαλα τα κλάματα γιατί ένιωσα αυτό που είπαν πολλοί συνάδελφοι, ότι ο εχθρός ήταν εσωτερικός. Όλοι εμείς που δώσαμε εκείνη τη μάχη με αυτό το μεγαλειώδες σθένος που από εκεί εμείς αντλήσαμε εμείς τη δύναμή μας και δε φοβηθήκαμε, το καταστρέψανε μέσα σε δευτερόλεπτα. Και κατάλαβα αμέσως ότι θα υπάρχουν συνάδελφοι που δε θα διαβάσουν το παρακάτω.

Μισή ώρα μετά άρχισαν να με παίρνουν τηλέφωνο. Μου έλεγαν: «Μα υπογράφουμε;» και φυσικά το αποτέλεσμα ήταν μέχρι την Παρασκευή το μεσημέρι να έχει υπογράψει η πλειοψηφία. Αυτό είναι ένα γεγονός. Θέλω να πω όμως ότι ακριβώς επειδή δε σταματάει εδώ το πράγμα, εμείς συνεχίζουμε και το «συνεχίζουμε» σημαίνει τι: Ανεξάρτητα από το αν θα έχουμε απεργία τη Δευτέρα ή κάποια άλλη μέρα γιατί μπροστά μας θα έχουμε πάρα πολλά, και να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι μπορεί σ’ έναν δυο μήνες να μην είναι καν η Πειραιώς με την ΑΤΕ και να έχει δημιουργηθεί ένα νέο σχήμα γιατί οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις που θ’ ακολουθήσουν θα είναι τρομερές, γιατί 2,5 Τράπεζες θα μείνουν στο τέλος, αυτό που πρέπει να μας μείνει είναι το εξής:

Η ηγεσία του Συλλόγου έχει απαξιωθεί έτσι κι αλλιώς. Νομίζω ότι χάνουμε το χρόνο μας να καθόμαστε να μιλάμε για το τι έκανε ο ένας και το τι έκανε ο άλλος. Ο καθένας έβγαλε τα συμπεράσματά του και ακόμα και οι άνθρωποι που ήταν μακριά στην επαρχία και δεν το ζούσαν όλο αυτό το πράγμα από κοντά, συνειδητοποίησαν ότι οι αγώνες δε μπορούν να δοθούν ούτε με e-mail ούτε μέσα από το internet, αλλά δίνονται εκεί στην πόρτα της περιφρούρησης, δίνονται στην κατάληψη, δίνονται στην πορεία στο δρόμο.

Και θέλω να πω ότι αυτό που εμένα μου έδωσε κουράγιο ήταν η Τζένυ που ήρθε το βράδυ με την κιθάρα της και δεν το έβαλε κάτω μετά απ’ όλη αυτή την κούραση, ήταν η Ξένια που κάθισε όλο το βράδυ φρουρός και δεν έκλεισε μάτι για να μην επιτρέψει σε κανένα να μπει μέσα, ήταν η Γεωργία, ήταν η Κατερίνα, ήταν ο Βασίλης, ήμαστε όλοι εμείς κουρασμένοι, ταλαιπωρημένοι, απορούσαμε με την αντοχή μας.

Από κει πήρα τη δύναμή μου και από εκεί θα συνεχίσω να την παίρνω. Από τη Βίκυ που χόρεψε το ζεϊμπέκικο και δε θα ξεχάσω ποτέ αυτές τις στιγμές. Αυτή είναι η παρακαταθήκη. Αυτοί οι άνθρωποι είναι που θα κάνουμε το νέο Σωματείο όπως προκύψει από την τροποποίηση τέλος πάντων με όποια μορφή είναι αυτή. Ένας Σύλλογος ή ένα Σωματεία δεν είναι η Διοίκησή του, είναι τα μέλη του. Αυτό το καταλάβαμε αυτή την τελευταία εβδομάδα που ανατρέψαμε αποφάσεις, που πήραμε πρωτοβουλίες, που κάναμε αυτά τα πράγματα που κάναμε.

Αυτό συνάδελφοι δεν πρέπει να το ξεχάσουμε. Και είτε ήδη έχουμε υπογράψει είτε θα υπογράψουμε τη Δευτέρα, εγώ δε νιώθω νικημένη. Νιώθω με ψηλά το κεφάλι, νιώθω μια φοβερή αλληλεγγύη γιατί δε θα ξεχάσω την Πέμπτη το απόγευμα που περιφρουρούσαμε τη Μηχανογράφηση, επειδή έπρεπε όλοι οι συνάδελφοι της ΑΤΕ να είμαστε στη συνέλευση. Ήταν εκεί 20 συνάδελφοι από την Πειραιώς, από την ALPHA, από τη MARFIN, από την ΕΘΝΙΚΗ, από την PBS, από την EFG.

Άνθρωποι με τους οποίους έχουμε συναντηθεί στους δρόμους, σε άλλες περιφρουρήσεις, έχουμε βρεθεί μαζί τους σε δικές τους συγχωνεύσεις, εξαγορές, σε απολύσεις κι έχουμε ανατρέψει συνάδελφοι και ακόμα έχουμε κάνει και ανάκληση απολύσεων με το κλαδικό Σωματείο γιατί, δεν είναι τα χαρτιά οι νόμοι, οι δικηγόροι, αυτοί που θα κάνουν την ανατροπή. Είναι οι συσχετισμοί των δυνάμεων, είναι η δική μας αλληλεγγύη, μεταξύ μας, το είχα πει και την Πέμπτη και έκλαιγα γιατί έλεγα ότι η καθαρίστρια του καταστήματός μου παρ’ όλο που δεν έχουν έρθει οι συμβάσεις τους ήταν εκεί κάθε μέρα.

Και θέλω αυτό να το κρατήσουμε όλοι στο μυαλό μας και να πούμε με ψηλά το κεφάλι, όποια μέρα μπούμε για δουλειά και να κρατήσουμε και το χέρι του συναδέλφου που λύγισε, φοβήθηκε, εκβιάστηκε. Δεν πρέπει να νιώσει νικημένος συνάδελφοι. Νικήσαμε εμείς. Και θα συνεχίσουμε να νικάμε.

Γ. ΧΑΜΨΑΣ: Συνάδελφοι, σήμερα είναι και για μένα μια μέρα που πρέπει να κλείσω το προσωπικό μου ταμείο.

Αποχαιρετώ γνωστούς πρώην φίλους, φίλους που είχα στη βάση της καλής παρέας. Και χαιρετίζω με ιδιαίτερη συγκίνηση τους νέους φίλους που απέκτησα με νέα κριτήρια στη βάση της αγωνιστικότητας. Φίλους που διαμόρφωσα με κριτήρια πολύ πιο σοβαρά από αυτά που είχα.

Στις ατέλειωτες ώρες των περιφρουρήσεων, στις ώρες των συνελεύσεων, στις ώρες του αγώνα, θα ήθελα να πω ότι συνάδελφοι που με πίκρα διαπίστωσαν την προδοσία της Παρασκευής, τελικά είναι νικητές. Χαιρετίζω τους ηρωικούς εργαζομένους γιατί δεν είναι ηττημένοι, είναι προδομένοι. Εκείνο που προκύπτει είναι ότι δε μπορούμε να συνεχίσουμε πλέον με αυτό το Σωματείο.

Αυτό το Σωματείο είναι βαρίδι πια, δε μπορεί να είναι ο φορέας του αγώνα, αυτό το Σωματείο είναι συνυπεύθυνο για την κατάσταση που έχουμε σήμερα, για ό,τι έχει συμβεί και για ό,τι συμβαίνει. Θα πρέπει να προχωρήσουμε το συντομότερο σε καταστατικές διαδικασίες και σε εκλογές, σαν το συντομότερο τρόπο ν’ αλλάξουμε τους συσχετισμούς και ταυτόχρονα να μετασχηματίσουμε το Σωματείο.

Πρόταση που τη διατυπώνω στο Σώμα και να καταγραφεί: Μέχρι να γίνουν οι εκλογές, να συγκροτηθούν Επιτροπές Αγώνα στην Αττική και στην Περιφέρεια κατά τόπους, για να μη βρεθούν οι εργαζόμενοι απροετοίμαστε στον Αρμαγεδδώνα που έρχεται, νομίζουμε ότι τελείωσαν μ’ εμάς, ακολουθούν κι άλλα σε όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Φτάνει η εγκατάλειψη της Περιφέρειας.

Ένα ελάχιστο πλαίσιο για την επόμενη μέρα θα προκύψει από τη συμμετοχή των εργαζομένων, τη γνώμη τους, τη διατύπωση της γνώμης τους, τις διαθέσεις τους. Μπροστά μας θα έχουμε συγχωνεύσεις, εξαγορές που θα προχωρήσουν. Ο ηρωικός αγώνας του δεκαπενθήμερου μας άφησε μια μεγάλη παρακαταθήκη: Ότι όταν θέλουμε μπορούμε. Ευχαριστώ.

Α. ΜΠΑΛΛΟΥ: Συναδέλφισσες και συνάδελφοι δε θέλω να επαναλάβω τίποτα απ’ όσα ειπώθηκαν πριν. Θέλω μόνο να δηλώσω ότι πράγματι δεν τελείωσε τίποτα και δε χρειάζεται να το γράψει πουθενά κανείς. Το λέω σχηματικά. Και δεν τελείωσε τίποτε συνάδελφοι, γιατί δεν τελείωσε πρώτον, η εκμετάλλευση των εργαζομένων από τους εργοδότες τους.

            Δεν τελείωσε τίποτα γιατί δεν έχει τελειώσει η σκληρή και βάρβαρη επίθεση στις πλάτες μας που συνεχίζεται και από αυτή την κυβέρνηση με νέες νομοθετικές ρυθμίσεις που έρχονται αμέσως τις επόμενες μέρες. Δεν τελείωσε τίποτα συνάδελφοι, γιατί μόλις τώρα, σ’ ετούτο το χώρο, μέσα από αυτό τον αγώνα, όπως και αν δόθηκε, μπορούμε να πούμε ότι έχουμε σηκώσει ψηλά το ανάστημα σ’ αυτήν εδώ την Τράπεζα.

Δεν έχει τελειώσει τίποτα συνάδελφοι, γιατί γύρω μας χτες, προχθές, άσχετα αν απασχοληθήκαμε μ’ αυτό, 9 μήνες έδιναν μάχη στη Χαλυβουργία, εκατοντάδες μέρες έδιναν μάχη στο ALTER, γιατί τα τρόφιμα, ποτά, κέρδισαν αύξηση με τις απεργίες τους, γιατί στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά δίνεται αγώνας, γιατί έξω ο δρόμος έχει συνεχώς συλλαλητήρια, γιατί σε μια εισπρακτική εταιρεία 100 μέρες, 50 γυναίκες οικογενειάρχισσες έδιναν μάχη για πρώτη φορά στη ζωή τους.

Δεν τελείωσε τίποτα συνάδελφοι. Γιατί δεν τελείωσε ο βασικός μας στόχος, ότι τελικά θα γίνουμε εμείς κύριοι του πλούτου και του δίκιου που έχουμε και στο κάτω-κάτω της γραφής, θα τον πάρουμε στα χέρια μας. Τότε θα τελειώσουν οι αγώνες. Συνάδελφοι, δε γυρίζουμε με σκυμμένο το κεφάλι. Και νομίζουμε ότι ακόμα και αν ρητορικά λέγεται αυτό, ή έστω για ν’ αποδοθούν ευθύνες σ’ αυτούς που δημιούργησαν αυτό το φαινόμενο, δεν πρέπει να λέγεται.

Δεν πρέπει να δώσουμε λαβή στα ΜΜΕ, στους μεγαλοδημοσιογράφους, στους εργοδότες να χρησιμοποιούν με την εξουσία τους και την πένα τους τέτοιες φράσεις που για μας εδώ έχουν ίσως άλλη σημασία. Δε γυρίζουμε με σκυμμένο το κεφάλι. Γιατί οι συνάδελφοί μας έδειξαν στοιχεία ανυπακοής και δεν υπέγραψαν. Κατά τη γνώμη μας συνάδελφοι, και αυτοί που έδωσαν τη σύμβαση δεν υπέγραψαν. Γιατί δεν αναγνώρισαν το περιεχόμενο της σύμβασης, απλώς δέχτηκαν την πίεση των εκβιασμών.

Νομίζουμε ότι σκυμμένο το κεφάλι πρέπει να το έχουν μόνο εκείνοι που συνειδητά έβαλαν το «εγώ», το τομάρι τους, τον εαυτό τους πάνω από το «εμείς» αλλά αυτοί πάντα σκυφτοί θα είναι και σκυμμένο το κεφάλι πρέπει να το έχουν όσοι υπονόμευσαν με όποιον τρόπο αυτό τον αγώνα, ατομικά ή σε συνδικαλιστικό επίπεδο στην ηγεσία των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Γιατί δε φταίνε όλα τα μέλη και οι ψηφοφόροι των παρατάξεων.

Υπάρχουν τίμιοι αγωνιστές που μπορεί να συγκρούστηκαν με επιλογές ηγεσιών παρατάξεων που υπονόμευσαν αυτό τον αγώνα. Βγήκε πείρα από αυτό τον αγώνα. Ότι δε μπορεί πια να σκεφτόμαστε μόνο το μαγαζί μας. Βγήκε πείρα ότι παλιοί και νέοι μπαίνουν στον αγώνα. Βγήκε πείρα ότι δε μπορούμε να είμαστε στον καναπέ μας. Και βγήκε πείρα ότι δε φτάνει να σιχτιρίζουμε την ηγεσία ενός Σωματείου. Δεν αθωώνεται κανένας μόνο με το να δείχνει με το δάχτυλο.

Είναι ανάγκην ‘ αναλάβουμε την ατομική μας ευθύνη, να συγκρουστούμε με τους εαυτούς μας, τις φιλικές μας σχέσεις, τις εξαρτήσεις μας, τις συμπάθειές μας, να σταθούμε μπροστά. ποιος είναι φίλος; Ποιος πήρε την απόφαση όχι μόνο την Πέμπτη, αλλά σε όλο το διάβα και στην κρίσιμη στιγμή. Και κανείς δε θα κρυφτεί πίσω από μια θετική τάχα ψηφοφορία και πρόταση.

Αν στηρίζεις ή υπονομεύεις ακόμα και τους αγώνες με τη στάση σου, κρίνεσαι αν όντως μπορείς να τους υπηρετήσεις. Νομίζουμε συνάδελφοι, καθαρά το λέμε, ότι εμείς δεν περιμέναμε να μην υπάρχει σύγχυση στο e-mail από την πλειοψηφία του Συλλόγου. Είναι αυταπάτη. Πήραν μια απόφαση ή δέχτηκαν μια απόφαση από τη Γενική Συνέλευση που δε μπορούν να υπηρετήσουν. Και όποια απόφαση πάρουμε σήμερα, δε θα μπορέσουν να την υπηρετήσουν όσες προσπάθειες και να κάνουν, όσα γραφεία και να γυρίσουν, γιατί δεν τις πιστεύουν.

Και δεν τις πίστευαν όχι γιατί παίρνουν τόσα λεφτά ή έχουν αυτή τη θέση, ούτε γιατί είναι ανίκανοι, αλλά γιατί πολιτικά και ιδεολογικά είναι ταγμένοι με τις εξελίξεις, διευκολύνουν τα συμφέροντα των εργοδοτών, συμπορεύθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα με τη λογική του μικρότερου κακού, του συμβιβασμού, της στρατηγικής, του κέρδους που ωφέλησε τον τραπεζίτη και το αφεντικό μας.

Άρα συνάδελφοι, εμείς σήμερα δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Όποια δέσμευση και αν πάρουν σήμερα, εμείς είμαστε εκείνοι που θα βάλουμε το λιθαράκι για να έχει βήματα νίκης. Είμαστε στη Δευτέρα, έχουμε υποχρέωση και ευθύνη να έχουμε καθαρή απάντηση απέναντι στους εργαζομένους. Γιατί πρέπει να έχουμε την ίδια ευθύνη που απαιτούμε από τους άλλους, να μη σπέρνουμε σύγχυση και αυταπάτες στους εργαζομένους.

Λέω συνάδελφοι: Εκτιμάμε εδώ, με την πείρα τη συνολική του κλάδου, του χώρου μας, ότι τη Δευτέρα αν προκηρύξουμε 24ωρη απεργία θα στηριχθεί ο αγώνας με συμμετοχή; Θα πέσει το ποσοστό; Αν εκτιμάμε πως ναι, τότε όσοι λένε εδώ απεργία, με ποσοστά χαμηλά χωρίς να έχουμε χρόνο εξασφάλισης ξανά αυτού του κλίματος, υπονομεύουμε ένα νέο αγώνα, σπρώχνουμε τον εργαζόμενο που για πρώτη φορά ίσως νιώθει ότι είναι στην Πειραιώς, να φοβηθεί ν’ απεργήσει.

Και δεν έχουμε το δικαίωμα να τον φέρουμε σε αυτή τη θέση άλλη μια φορά από τη θέση που τον έφεραν οι ηγεσίες την προηγούμενη Παρασκευή. Άρα εδώ πρέπει να δεσμευθούμε, τη Δευτέρα το πρωί παράσταση κι ας είναι 3ωρη στάση εργασίας, της Αττικής για να μη βάλουμε ακριβώς αυτό που είπα πριν, πάλι να λειτουργήσει υπονομευτικά.

Να δώσουμε τη δυνατότητα στους απεργούς, σ’ αυτούς που περιφρούρησαν, που είναι στην Επιτροπή, να είμαστε στη ΔΑΔ το πρωί στις 8, στην 3ωρη στάση εργασίας όπου εκεί θα λύσουμε το πρόβλημα και θα κατοχυρώσουμε και αυτό που ειπώθηκε, όσοι δεν υπέγραψαν δεν κινδυνεύουν από τίποτα, το χρόνο που πρέπει να πάρουν εκείνοι που έχουν ένα δίλημμα και αυτό εκείνη την ώρα θα το πάρουμε δεσμευτικά από τον εκπρόσωπο της εργοδοσίας που είναι ο Διευθυντής Προσωπικού γιατί πάντα τέτοιος ήταν. Δεν ξέρω πώς τους ξεχωρίζετε κάθε φορά, πότε είναι ο Δημήτρης μας που κάνει τις μεταθέσεις και πότε είναι ο κακός του Σάλλα.

Κλείνω με τη δεύτερη πρόταση συνάδελφοι: Στη λογική ακριβώς του τι Σωματείο θέλουμε, που πρέπει πραγματικά, τα χαρακτηριστικά ειπώθηκαν, να μην το αφήσουμε να πάει χαμένο στις επόμενες μέρες που κρίνεται, να είμαστε μια γροθιά και να πάρουμε εμείς τους εργαζομένους της Πειραιώς , ενιαία το κλίμα της δυνατότητας να σηκώσουν και αυτοί κεφάλι. Και θέλουν και μπορούν και οι συνάδελφοι αυτοί, κόντρα στα εργοδοτικά Σωματεία που έχουν εκεί πέρα. Νομίζουμε λοιπόν ότι πρέπει να αποφασίσουμε.

Δεύτερον: Εκλογές το αμέσως επόμενο διάστημα με τη διαδικασία της τροποποίησης του καταστατικού στο λιγότερο δυνατό διάστημα που απαιτείται. Ένας μήνας, ενάμισης, όσο πιο σύντομα γίνεται. Στο διάστημα αυτό, επειδή δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, οι Επιτροπές Αγώνα που υπάρχουν και θα δημιουργηθούν και σε όλη την Περιφέρεια και θα συμπληρωθούν, αναλαμβάνουν την ίδια ευθύνη:

Να καλέσουν τους εργαζομένους, να ενημερώσουν με τον ίδιο τρόπο, να συμβάλλουν να ξεπεραστεί ο φόβος και να δώσουμε τη δυνατότητα μέσα από αυτές τις Επιτροπές, τα επόμενα βήματα που θα είναι συνέχιση και διεκδίκηση των αιτημάτων που έχουμε, να μην τ’ αναφέρω, παράσταση στο Υπουργείο Εργασίας ξανά, μέχρι να λυθούν αυτά τα προβλήματα, οργάνωση μορφών πάλης με σχέδιο, όχι ντουφεκιές, ούτε στα κλαριά και μετά να μην ξέρουμε πώς θα κλείσουμε τις απεργίες.

Γιατί πρέπει να κλείνουμε, να μετράμε, να έχουμε σχέδιο πώς κλείνουμε, πώς ξαναμπαίνουμε στον αγώνα για να είμαστε νικητές. Και αυτό πρέπει να είναι στο χέρι των εργαζομένων

Την Δευτέρα 13/08/2012 υπέγραψαν στην ΔΑΔ και στα καταστήματα και οι τελευταίοι συνάδελφοι-συναγωνιστές

Και τότε και τώρα, αρνητικοί οι συσχετισμοί για τους εργαζόμενους στο συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου. και μάλιστα εφτά χρόνια μετά τις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων της ΑΤΕ κατά του ξεπουλήματος σε θέσεις ευθύνης στο προεδρείο του ΣΕΤΑΠ βρίσκονταν είτε οι άφαντοι είτε οι  απεργοσπάστες εκείνης της περιόδου, τον ίδιο καιρό έβαζαν πάλι πλάτη μαζί με την ΟΤΟΕ ακριβώς όπως τότε, στα σχέδια της εργοδοσίας για την Intrum.  Φέτος πάλι βάζουν πλάτη ακριβώς όπως και τότε αφήνοντας την Διοίκηση ανενόχλητη στα JobFamily και Become and achieve της.

Συνάδελφοι, έχουμε αρκετή πείρα και κριτήρια. Δεν είναι μόνο τα αργά αντανακλαστικά, αλλά και στο δια ταύτα πως οφείλει να αντιδράσει ένα Σωματείο, όταν αντιλαμβάνεται ότι αποτελεί απλά το ντεκόρ στα φιρμάνια της Δ.Α.Δ  .