Τράπεζα Πειραιώς: Ως και τα αντισηπτικά από την τσέπη των υπαλλήλων;;

Έτσι κάπως πορευόμαστε, από κρίση σε κρίση του συστήματος, ότι «μάσκα» και να τους φορέσουν. Τούτη τη βάφτισαν υγειονομική, για να ξεχνάμε ότι είναι «γειωμένη» με την οικονομία. Αναπνευστήρες, αντισηπτικά, γάντια, μάσκες, εμβόλια, ιατρική έρευνα, tests, φάρμακο, νοσοκομειακές κλίνες, ανθρώπινες ζωές, το ποιος θα ζήσει, το ποιος θα πεθάνει κ.α.: όλα πουλιούνται και αγοράζονται. Η πανδημία πανδημία και τα κέρδη κέρδη! Η Ρίζα των κρίσεων ίδια! Ο εχθρός ξεκάθαρα ορατός: ο ιός του κέρδους!

Τα λίκνα του καπιταλισμού το ένα μετά το άλλο χάνουν τη λάμψη τους! Οι ίδιοι οι ηγέτες τους το διαπιστώνουν, ως αυξανόμενη τάση, με τίτλο: Westlessness! Η πλανητική υπεροψία από το τέλος της Ιστορίας μέχρι το ειρωνικό “kung flu” πληρώνεται με ένα ακόμα θάψιμο του αμερικανικού ονείρου στα αζήτητα του Hart Island στην «πίσω αυλή» της Ν.Υόρκης!!

Και βέβαια οι κίνδυνοι για τους εργαζόμενους ξεπερνούν την πανδημία και αφορούν τις επερχόμενες συνέπειες της επίθεσης εργοδοσίας και κυβέρνησης στα δικαιώματά μας. Οι αντεργατικές ΠΝΠ της κυβέρνησης «ανοίγουν δρόμους» στους εργοδότες για πιο βαθιά εκμετάλλευση. Και μας δίνουν μια πρόγευση του τι θα ακολουθήσει. Ο ΣΕΒ ήδη ζήτησε γενίκευση του δανεισμού εργαζομένων!

Τα σημερινά ευχαριστήρια και ευχετήρια λόγια της διοίκησης, μόλις χτες ήταν… πράξεις απολύσεων και εκδικητικών μεταθέσεων ανεπιθύμητων (που προχθές επιβράβευε), και συρρίκνωση δικτύου και αύριο θα είναι μοντέλα εθελουσιών, εκ περιτροπής, και γενικευμένης τηλεργασίας. Ας μη γελιόμαστε κι ας μη ξεχνάμε που βρισκόμαστε!

Όταν ο εργοδοτικός συνδικαλισμός «πέφτει ως και στη φωτιά για το αφεντικό», «βάζει πλάτη» και για «να βγάλει λάδι» την εργοδοσία, ακόμα και στην εποχή του κορονοϊού: Άφαντοι οι εργατοπατέρες της συμφοράς για μια ακόμα φορά. Τη στιγμή που η κυβέρνηση με συνεχείς Π.Ν.Π σαρώνει ασταμάτητα εργατικά δικαιώματα και καθιερώνει αντεργατικά μέτρα σε μαζική κλίμακα και σε όλα τα επίπεδα, η εργατική αριστοκρατία των τραπεζών λουφάζει και στέλνει ηλεκτρονικά ανακοινώσεις από το σπίτι για να μας «χτυπήσουν στην πλάτη» και να μας πουν πόσο συμπάσχουν και για να μας ανακουφίσουν από την αγωνία του μεροκάματου του τρόμου. Τώρα με το πρόσχημα του περιορισμού των μετακινήσεων και της αποφυγής συνωστισμού βρήκαν και το άλλοθι. Μπήκαμε και επίσημα στην εποχή του τηλεσυνδικαλισμού! Με χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων μας φλόμωσαν πάλι στα ηρωικά κούφια λόγια. Στην πράξη παραμένουν άφαντοι και αποστασιοποιημένοι από τα προβλήματα στους χώρους δουλειάς. Παρά τα επανειλημμένα e-mails του ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ στις πλειοψηφίες των Συλλόγων, που αφορούν στα μέτρα προστασίας των εργαζομένων τόσο του δικτύου όσο και Κ.Υ. από την αρχή εκδήλωσης της πανδημίας, ουδέποτε λάβαμε μια ουσιαστική απάντηση. Το ίδιο και όσον αφορά το τι προβλέπεται για τις απολυμάνσεις κτηριακών εγκαταστάσεων, που βρέθηκαν κρούσματα. Όπως επίσης και για τις πιέσεις της εργοδοσίας σε συναδέλφους να μπουν σε τηλεργασία, ή ακόμα και την άδεια ειδικού σκοπού να την μετατρέψει αυθαίρετα σε τηλεργασία, ακόμα πρόσφατο παράδειγμα για τις πιέσεις από ΔΑΔ και διευθυντές να καταχωρήσουν οι εργαζόμενοι κανονικές άδειες με το ζόρι, ουδέποτε δόθηκε καμιά απάντηση, ουδέποτε άνοιξε η συζήτηση, ουδέποτε έγινε κάποιος έλεγχος. Τώρα βέβαια θα αρχίσουν τον σκυλοκαυγά και την σπέκουλα χωρίς «να έχουν ρίξει ούτε ντουφεκιά», για το ποιος θα πιστωθεί την μονόπλευρη παροχή της εργοδοσίας στους συναδέλφους του δικτύου, πράγμα βέβαια που ως επιβράβευση παρέχεται κατά περίπτωση και από εργοδότες σε επιχειρήσεις που δεν έχουν καν σωματεία!

Συνάδελφοι, τα βάρη των συνεπειών της πανδημίας δεν μοιράζονται εξ ίσου σε όλους. Το «μένουμε σπίτι» δεν σημαίνει δεν σκεφτόμαστε, δεν βγάζουμε συμπεράσματα από την πείρα μας, δεν αγωνιζόμαστε, δεν διεκδικούμε. Όχι, συνάδελφοι πρέπει να αντισταθούμε. Δεν θα καταφέρουν να μας βάλουν το μυαλό «στο γύψο». Οι εργαζόμενοι από την έναρξη της πανδημίας έχουμε πληρώσει από την τσέπη μας ένα σκασμό λεφτά για αντισηπτικά, γάντια και μάσκες και η τράπεζα εκτός από το γεγονός ότι άργησε πάρα πολύ να αντιδράσει για την αποφυγή συνωστισμού και να προστατέψει τους εργαζόμενους, οι ελλείψεις αντισηπτικών στους χώρους δουλειάς εξακολουθούν ακόμα και σήμερα! Απ’ την άλλη πλευρά, η γύμνια του δημόσιου συστήματος υγείας, η παντελής έλλειψη υποδομών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, η διάλυση των Ταμείων Υγείας, που είχε ο κλάδος μας , τα ιδιωτικά ασφαλιστήρια της απάτης με τα ψιλά γράμματα και τις εξαιρέσεις, το γεγονός ότι μας συνήθισαν να βάζουμε το χέρι όλο και πιο βαθιά στην τσέπη για την Υγεία μειώνοντας το πενιχρό μισθό μας, η γενικευμένη εμπορευματοποίηση της Υγείας είναι αποτελέσματα πολιτικών αποφάσεων των κυβερνήσεων όλα τα προηγούμενα χρόνια για να μην ξοδευτούν οι εργοδότες μας και να τα κονομήσουν οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι έμποροι της υγείας και η ιδιωτική πρωτοβουλία. Δεν έκρυβαν τη χαρά τους οι πονηροί πολιτευτές, που έκλειναν νοσοκομεία και απέλυαν υγειονομικούς για χάρη της ελεύθερης αγοράς και του επιχειρηματικού κέρδους. Ας αναλογιστούμε πως τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν το ταξικό εργατικό κίνημα μαζί με τους συνταξιούχους δεν είχε δώσει σκληρές μάχες για να μην περάσουν οι αναδιαρθρώσεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας και είχε συναινέσει στην κατεδάφισή του. Την ίδια στιγμή, που οι εργατοπατέρες της ΟΤΟΕ και της πλειοψηφίας των γνωστών παρατάξεων καταντούσαν dealers ιδιωτικών ασφαλιστηρίων υγείας (όλοι θυμόμαστε την «επιτυχία» του ασφαλιστηρίου ΝΝ) και καλλιεργούσαν συναίνεση και μοιρολατρία με το γνωστό ότι «η απεργία έφαγε τα ψωμιά της» και το δεν γίνεται τίποτα».

Συνάδελφοι, είναι ανάγκη στην παρούσα φάση να ξεπεράσουμε το αρχικό μούδιασμα και το φόβο, να μείνουμε όρθιοι και σκεπτόμενοι, να οξύνουμε το ταξικό κριτήριο μας να βγάλουμε συμπεράσματα για το «ποιός είναι με ποιόν» και σε αυτή τη μάχη και να διαλέξουμε ποιόν αξίζει να εμπιστευτούμε. Το κόστος του όποιου νέου σχεδίου Μάρσαλ ή της όποιας νεοκεϊνσιανής συνταγής για την αντιμετώπιση της επερχόμενης νέας καπιταλιστικής κρίσης θα επιχειρήσουν να το φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων. Μόνον η αντίσταση των ίδιων των εργαζομένων και η οργάνωση του εργατικού κινήματος έχουν τη δύναμη να αντισταθούν. Πραγματική παρακαταθήκη για μας τους εργαζόμενους αυτή τη ζοφερή περίοδο δεν είναι το χουζούρι του τηλε-συνδικαλισμού της λούφας και της συναίνεσης! Είναι οι διεκδικητικές αγωνιστικές πρωτοβουλίες ταξικών σωματείων, (υγειονομικών, εμποροϋπαλλήλων, πρώτη στάση τηλεργασίας στις τηλεπικοινωνίες κ.α) που στέκονται απέναντι στην προσπάθεια κυβέρνησης και εργοδοτών για να φτιάξουν κλίμα συναίνεσης, ώστε την επόμενη μέρα να βγούμε από την καραντίνα μαχητικά στον αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας και για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των οικογενειών μας.

Υ.Γ. Όσο για το μοδάτο ρεύμα ρεκλάμας χορηγιών μισών μισθών κάποιων χρυσοκάνθαρων υ/κορονοϊού, αντανακλά στο έπακρο την πολιτικοιδεολογική τους φτήνια και υποκρισία.