Συνάδελφοι,

Βρισκόμαστε ένα χρόνο ακριβώς μετά τα πρωτοφανή ξεσπάσματα οργής κι αποφασιστικότητας, που κανείς μας δεν ξεχνά:

Τη μαζική έξοδο από τον χώρο εργασίας της Εθν.Αμύνης, μετά από κάλεσμά μας, συναδέλφων του Rbu και άτυπη συμβολική στάση εργασίας την Παρασκευή 1/2/2019.

Την επακόλουθη συγκλονιστική σε συμμετοχή στάση εργασίας, όλης της τράπεζας στην Αττική – όλων των Rbu πανελλαδικά, και πορεία χιλιομέτρων ως το κέντρο της Αθήνας από εκατοντάδες συναδέλφους την Δευτέρα 4/2/2019.

Από τις τότε κινητοποιήσεις μέχρι και τις τελευταίες απεργίες του Δεκέμβρη του 2019, οι εργαζόμενοι βγάλαμε πολλά συμπεράσματα. Συμπεράσματα που θα αποδειχτούν πολύτιμα για τη συνέχεια, καθώς οι εξελίξεις θα συνεχίσουν να είναι ραγδαίες και θα αφορούν το σύνολο της Τράπεζας.

Αμφιβάλλει κανείς πως αν το απλό και κατανοητό αίτημα Καμία απόσχιση (χωρίς να κρυφοκοιτάμε σε … «εθελοντισμούς», δανεισμούς κλπ) που λεγόταν από όλους τότε, το εννοούσαν κι όλας όλοι αυτοί που to έλεγαν, θα είχαμε τα σημερινά αποτελέσματα;

Είναι πολύ βασικό συμπέρασμα πώς οι αποφάσεις των μετόχων, της Διοίκησης δε μπορούν να αντιμετωπίζονται ως νόμος της φύσης που επιβάλλει εμείς απλά να βρίσκουμε τρόπο προσαρμογής σε αυτόν, κονταίνοντας και μειώνοντας διαρκώς τις απαιτήσεις μας, κονταίνοντας τελικά το επίπεδο ζωής μας.

Στο αίτημα ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ, δε μπορούν οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες να απαντούν ότι οι νόμοι δεν είναι με το μέρος των εργαζομένων και ότι οι τραπεζίτες έχουν δικαίωμα να τσαλαπατούν βασικές σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, που είναι το αποτέλεσμα αυτού που βαφτίζουν επιχειρηματική απόφαση.

ΩΣ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ αντιμετώπισαν τελικά όλες οι άλλες δυνάμεις τη συμφωνία 3/6 Πειραιώς – Intrum, (που αποδείχτηκε, όπως προειδοποιούσαμε, και η μόνη ισχυρή συμφωνία που τηρήθηκε).

Ποιος κέρδισε κι ποιος έχασε τελικά, που μόνο το Αγωνιστικό Μέτωπο αλλά και το Κλαδικό Σωματείο Αττικής έστρεψαν όλα τα βέλη τους ενάντια σε αυτή τη συμφωνία Πειραιώς – Intrum που περιλάμβανε σαφή μεταβίβαση προσωπικού, την οποία μεταβίβαση εξασφάλισε κι η επακόλουθη συμφωνία Πειραιως-ΟΤΟΕ;

Είναι πολύ βασικό συμπέρασμα πως η τράπεζα είχε και έχει την αμέριστη στήριξη όλων των κυβερνήσεων που νομοθετούν υπέρ του τραπεζικού κεφαλαίου για να ενισχύουν την κερδοφορία του, αψηφώντας κατακτημένα μας δικαιώματα.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά, το δίδυμο τράπεζα – υπουργείο εργασίας ρίχνουν και τα τελευταία όπλα τους στη μάχη για να εξαναγκάσουν σε «οικειοθελή» παραίτηση τους εναπομείναντες συναδέλφους που βρίσκονται σε υποχρεωτική άδεια για 5^ο μήνα. Θέλουν τους φόνους τους να τους παρουσιάσουν ως αυτοκτονία! Το Υπουργείο Εργασίας, αφού έλαβε το Δεκέμβρη το πράσινο φως από την ΟΤΟΕ και από όλα ανεξαιρέτως τα σωματεία της Τράπεζας για να προχωρήσει πιο αποφασιστικά το βρώμικο ρόλο του, έφτασε στο σημείο να καλεί σε προχωρημένες νυχτερινές ώρες συναδέλφους για να τους νουθετήσει να παραιτηθούν, αλλά και ως κατάσκοπος να τους «ψαρέψει» για πιθανές ενέργειες (νομικές και άλλες) που έχουν στο μυαλό τους, προφανώς για να μη βρεθεί προς εκπλήξεων ούτε το ίδιο ούτε η τράπεζα.

Το αποτέλεσμα; ότι δεν κατάφερε η Τράπεζα επιδίωξε να το πετύχει το Υπουργείο με την ΟΤΟΕ στη διπλανή καρέκλα, δεκάδες “εθελούσιες απολύσεις”, συνάδελφοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, μανάδες που άφησαν τα παιδιά τους στη μέση της σχολικής χρονιάς για να μη χάσουν τη δουλειά τους, δανειστικές συμβάσεις με την PDSolutions για τις “ειδικές κατηγορίες” και το κυριότερο ΤΙΠΟΤΑ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΥΣ που η ανάκληση των απολύσεών τους ήταν το αίτημα της προσφυγής στο υπουργείο αλλά και το αίτημα της απεργίας χιλιάδων εργαζόμενων του κλάδου.

Ένα χρόνο μετά λοιπόν νέες εξελίξεις είναι προ των πυλών, δυσμενείς για τους εργαζόμενους στην Πειραιώς. Εκείνοι που καθησύχαζαν πέρσι το RBU ΌΤΙ ΤΊΠΟΤΑ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ και ότι ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΘΑ “ΚΑΨΟΥΝ” ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ και άλλες τέτοιες μπαρούφες όπως αποδείχτηκε θα βγουν σήμερα και θα πουν πάλι τα ίδια. Θα τους πιστέψουμε; Θα τους αφήσουμε να κάνουν παιχνίδι με τις ζωές μας και PR με τη Διοίκηση;

Ή θα ακολουθήσουμε το μόνο δρόμο που αποδεδειγμένα μπορεί να έχει αποτελέσματα θετικά για τους εργαζόμενους; Με τη δική τους συμμετοχή στην πρώτη γραμμή του αγώνα, να καθορίζουν τις εξελίξεις και όχι να ακολουθούν αποφάσεις και “πρωτόγνωρες” συμφωνίες που κλείνονται γι’αυτούς χωρίς αυτούς και στο τέλος να βρίσκονται “εθελοντικά” με την πιστόλι στον κρόταφο να διαλέξουν τη Σκύλα ή τη Χάρυβδη.

Πρέπει οι εργαζόμενοι να απαιτήσουμε από τα σωματεία την άμεση σύγκληση Έκτακτων Γενικών Συνελεύσεων ενημέρωσης και οργάνωσης ενόψη του νέου γύρου αποσχίσεων-απολύσεων-εθελουσιών που ετοιμάζει η τράπεζα. Πρέπει οι εργαζόμενοι να απαιτήσουμε την άμεση έναρξη των διαδικασιών ενοποίησης των σωματείων: μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις δεν μπορούμε να ανεχτούμε άλλα παιχνιδάκια και αλληλοκατηγορίες μεταξύ των πλειοψηφιών για να κάνει η Διοίκηση ανενόχλητη τη δουλειά της.