Το απατηλό «όνειρο» της Μετάταξης

Η ΔΑΚΕ ή αλλιώς Συνεργασία (μαζί με την ΔΗΣΥΕ βέβαια) σε καίριες κινητοποιήσεις (για RBU, για Κλαδική ΣΣΕ) επέλεξαν το ρόλο του απεργοσπάστη! Στα τρία χρόνια της θητείας που βρέθηκαν εκτός προεδρείου ΣΕΤΑΠ εισπράττοντας τη δυσαρέσκεια για το ξεπούλημα της ΑΤΕ ήταν απέναντι από το ΣΕΤΑΠ σε κάθε προσπάθεια για την τήρηση του ωραρίου, τη διεκδίκηση Επιχειρησιακής ΣΣΕ, τη διεκδίκηση της εφαρμογής του Οργανισμού, της ένταξής μας στο εφάπαξ της Πειραιώς καλλιεργώντας (παρέα με τη ΔΗΣΥΕ εννοείται) κλίμα  ηττοπάθειας και συμβιβασμού διαδίδοντας ότι «οι προερχόμενοι από ΑΤΕ δεν έπαιρναν θέσεις ευθύνης γιατί το προεδρείο ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ – ΕΣΑΚ ήταν συγκρουσιακό και δεν ήταν «αρεστό» στην Διοίκηση της Τράπεζας!»

Ενόψει επικείμενων αρχαιρεσιών και μπροστά στην εργοδοτική επιθετικότητα που κλιμακώνεται, αλλά δεν θέλει να κάνει τίποτα για αυτό  πουλάει το προϊόν: «όνειρο» φυγής από ένα εργασιακό περιβάλλον με εντατικοποίηση δουλειάς, απλήρωτες υπερωρίες, συρρίκνωση εργασιών, απειλές, πιέσεις, εκβιασμούς, αποσχίσεις κλάδων κ.α., για την μαυρίλα του οποίου οι εν λόγω παρατάξεις παρουσίασαν θετικό διοικητικό απολογισμό, όπως «ικανοποιητική Κλαδική ΣΣΕ!» , «εξασφάλιση της βούλησης της εργοδοσίας για την προστασία της απασχόλησης»….κι άλλες τέτοιες «αγωνιστικές» ομορφιές εργατοπατέρων της συμφοράς!! Ο εργοδοτικός συνδικαλισμός της ανάθεσης, των εξειδικευμένων τροπολογιών, των υπουργικών γραφείων, των διαδρόμων της βουλής και του παρασκηνίου, δημιουργεί την κατάμαυρη εργασιακή μας καθημερινότητα για να μπορεί μετά να μας «ταξιδεύει», με το αζημίωτο βέβαια σε ψήφους, σε γαλαζοπράσινες ονειρο-νησίδες διαφυγής…  

Το κάλεσμα γεννά ελπίδα φυγής από ένα «κατάμαυρο» εργασιακό περιβάλλον για έναν τόπο δημοσίου κάπου αλλού. Ξεχνώντας από την μία μεριά όλα τα εμπόδια που οι κομματικοί τους φορείς έβαλαν στο τραπέζι, προαπαιτούμενα, επιτροπεία θεσμών, δημοσιονομικούς κόφτες και άλλα τέτοια ψιλά γράμματα μνημονιακών πολιτικών αποφάσεων των ίδιων των κομματικών μηχανισμών που ξεπούλησαν την Αγροτική και που τώρα δημιουργούν την ανάγκη για να γεννηθεί η ….ψεύτικη ελπίδα!

Παραθέτουμε ένα παράδειγμα σύγχρονης ιστορίας….

Το 2016  στην Ειδομένη, ένα διαδικτυακό μήνυμα απατηλής ελπίδας αποδεικνύεται ικανό να κινητοποιήσει εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες στα Διαβατά. Το χαρμόσυνο μήνυμα είχε τίτλο «Καραβάνι Ελπίδας» και διαβεβαίωνε ότι είναι συμφωνημένο με ανθρωπιστικές οργανώσεις και θα ανοίξουν τα σύνορα. Εγκλωβισμένοι σε ένα ενδιάμεσο σταθμό, που θεωρούν προσωρινό, χωρίς στον ήλιο μοίρα αρπάζονται από το τίποτα.  Οι πατρίδες τους ρημαγμένες από τα ξένα συμφέροντα κι έτσι αντί για την κατάμαυρη αλήθεια προτιμούν ένα ρόδινο ψέμα. Κι ας γνωρίζουν κατά βάθος ότι θα γελαστούν και πάλι….