Τις τελευταίες μέρες οι συνάδελφοι στα καταστήματα βιώνουμε φοβερή εντατικοποίηση και ζούμε μια κατάσταση απίστευτης πίεσης και έντασης.

Τι έχει συμβεί άραγε;

Καταρχήν εμφανίστηκαν οι πραγματικές διαστάσεις των απλήρωτων υπερωριών, δηλαδή ότι μέχρι τις 5 ή τις 6 ή τις 7 δεν έμενε ο συνάδελφος στο γραφείο από βίτσιο του εργοδότη να τον έχει εκεί. Γλίτωνε μισθούς, από πραγματική εργασία «ντυμένη» με την ατάκα «έχω εκκρεμότητες», σαν αυτές να αφορούν τον εργαζόμενο και να μην είναι δουλειά της Τράπεζας και να φέρει αυτός την ευθύνη.

Η αρχειοθέτηση, η εσωτερική επικοινωνία  καταστημάτων με διευθύνσεις, οι διαδικασίες στα συστήματα δανείων, η προετοιμασία αλληλογραφίας κάθε είδους, οι αναζητήσεις αρχείων από την αποθήκη, οι έλεγχοι καταχωρήσεων και χίλιες δυο άλλες δουλειές πάρα πολύ σημαντικές για την διεκπεραίωση των αιτημάτων των πελατών, για την ασφάλεια των συναλλαγών και για την ορθή τήρηση των διαδικασιών απαιτούν πολύ δουλειά χωρίς τον πελάτη μπροστά. Αυτά όλα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΕΣ,  ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ.

Στα πρώτα χρόνια της κρίσης οι χορηγήσεις είχαν περιοριστεί στις ρυθμίσεις του υπάρχοντος χαρτοφυλακίου, Τώρα όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Οι ίδιοι υπάλληλοι που κάνουν τα πάντα όλα, έχουν και τα χορηγητικά προιόντα που τουλάχιστον τα στεγαστικά είναι πολύ απαιτητικά και χρονοβόρα στις διαδικασίες, αλλά όλα θέλουν προσοχή και σωστή τήρηση αρχείων και διαδικασιών.

Τα καταστήματα λειτουργούν με έναν ταμία που του βγαίνει το λάδι, παράλληλα όμως κατά έναν μαγικό τρόπο δεν πρέπει οι πελάτες να παραπονιούνται γιατί περιμένουν με τις ώρες καθώς από τα παράπονα χαλάει η «πυξίδα» του καταστήματος, που μετράει στην αξιολόγηση, άρα πάλι φταίμε εμείς.

Έτσι κάποιος άλλος υπάλληλος μια μπαίνει στο ταμείο και μια βγαίνει, για να κάνει ότι προλάβει.

Η στοχοθεσία άλλαξε όπως όλοι γνωρίζουμε, έφτασε που λέμε στο «θεό», πράγμα που σημαίνει ότι εκτός από το να εξυπηρετήσουμε σε χρόνο “dt” πρέπει και να πουλήσουμε στον ίδιο χρόνο, αλλά και να τηλεφωνήσουμε σε κάθε φορά νέες λίστες για προσέλκυση.

Ας μην ξεχάσουμε όμως και τα «ειδικά projects». Είτε αυτά λέγονται ψηφιοποίηση δανείων, είτε λέγονται αδειάζουμε την αποθήκη και ξεδιαλέγουμε το αρχείο.

Άραγε στον σχεδιασμό του απαραίτητου προσωπικού για την λειτουργία των καταστημάτων ποιόν ρωτήσανε; Υπολογίσαν μόνο πόσο χρόνο θέλει η πληκτρολόγηση μιας κατάθεσης, ενός εμβάσματος, μιας πληρωμής φορέα; Αν έκαναν αυτό είτε είναι βαθιά νυχτωμένοι για την λειτουργία του καταστήματος, είτε ακόμα χειρότερα καλύπτεται η διοίκηση πίσω από «νούμερα» κάθε είδους για να πετάξει το μπαλάκι στην κερκίδα.

Γίνεται προφανές, ότι τα «μαχαίρια» και λόγω των εξελίξεων στον τραπεζικό κλάδο έχουν βγει στα ανώτερα και ανώτατα στελέχη, και αυτό κατεβαίνει προς τα κάτω με την μορφή αφόρητης πίεσης, και απαξίωσης του προσωπικού σε ότι αφορά την στοχοθεσία, και γίνεται προσπάθεια να αποδοθεί η ευθύνη της εντατικοποίησης στην «τεμπελιά» κάποιων, και στις «εκκρεμότητες μας» που είναι «πρόβλημα μας» που πρέπει να βρούμε μόνοι μας τρόπο να το λύσουμε.

Αν δε γίνουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού ούτε για εύρυθμη λειτουργία των καταστημάτων θα μπορούμε να μιλάμε, ούτε φυσικά για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Μήπως το πρόγραμμα Project Future (https://www.piraeusbankgroup.com/el/press-office/press-release/2018/10/press-release-02-10-2018) της δήθεν εταιρικής υπευθυνότητας της Τράπεζας γίνεται γι’αυτό; Για να καλύψει η Τράπεζα τα κενά που η ίδια δημιούργησε με φτηνό ή και τζάμπα ευέλικτο εργατικό δυναμικό, που δε θα σηκώνει κεφάλι με την ελπίδα ότι μπορεί και να προσληφθεί μια μέρα;

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα καταστήματα δεν έχουν δουλειά, ότι έχουμε μείνει χωρίς αντικείμενο. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι δουλειά είναι μόνο ότι μετριέται με νούμερα και βρίσκεται στα πινακάκια της στοχοθεσίας. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι περισσεύουμε και γι’ αυτό κινδυνεύουμε, οπότε ας φύγουμε έγκαιρα και με το “πακέτο”. Και συχνά το καταφέρνουν…

Στην καλλιέργεια αυτής της «ενοχής» φέρουν βαριά ευθύνη και τα σωματεία και η ΟΤΟΕ, αφού ούτε το ωράριο υπερασπίστηκαν, ούτε τις θέσεις εργασίας. Πώς κόπτεσαι για τις θέσεις εργασίας όταν αφήνεις τις Τράπεζες να γλιτώνουν η κάθε μια δεκάδες χιλιάδες εργατοώρες  κάθε μήνα, όταν με τις ευλογίες σου προχωρούν σε εθελούσιες απολύσεις; Αλήθεια οι εργαζόμενοι που μετακινούνται από καταστήματα και Διευθύνσεις με γρήγορους ρυθμούς στη νέα Διεύθυνση στη Λ.Ηρακλείου, ποιες επείγουσες ανάγκες πρόκειται να καλύψουν;

Το Θέμα του ωραρίου αντιμετωπίστηκε προσωρινά από την επιθεώρηση εργασίας, από αυτόν που έστειλε την επιθεώρηση εργασίας, από την Εργάνη κλπ κλπ κλπ. (ανάλογα με το σωματείο και η ανάγνωση)

Το θέμα τις εντατικοποίησης ποιος θα το λύσει;

Συνάδελφοι μπορούμε και πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Απαιτούμε ζωή με αξιοπρέπεια, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Επιβάλλεται οργανωμένη παρέμβαση στη Διοίκηση ΤΩΡΑ από τα σωματεία με τους εργαζόμενους πρωταγωνιστές και όχι θεατές των εξελίξεων.