Ας μοιραστούμε λίγες σκέψεις για την εφαρμογή του προγράμματος “Apollo” όπως το λέει η Τράπεζα στο σύνολο του Δικτύου Καταστημάτων. Το γνωστό πλέον σχέδιο λειτουργίας των καταστημάτων, τη δομή με Κεντρικά Καταστήματα και Καταστήματα Δορυφόρους, με την ταυτόχρονη καμπάνια χρήσης των εναλλακτικών δικτύων ακριβώς την στιγμή που διενεργείτε και η συντεταγμένη χρήσης των τραπεζικών λογαριασμών για όλες τις συναλλαγές (capital controls, αφορολόγητο με την χρήση της κάρτας κλπ) που καθοδηγούν όλο το κανάλι της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων και υπηρεσιών να περνά αναγκαστικά από τις Τράπεζες ακόμα και σε ότι αφορά την κατανάλωση του νοικοκυριού.

Το σενάριο όπως διαμορφώνεται φαίνεται πως κατ’ουσίαν δεν έχει teller με την έννοια που βλέπουμε σήμερα. Οι συναλλαγές θα γίνονται ηλεκτρονικά, με κάρτα ή με πάγια εντολή ακριβώς όπως γίνεται στο εξωτερικό. Η σύγχρονη «τραπεζική εμπειρία» αποσκοπεί στην μείωση του λειτουργικού κόστους από την μία μεριά και στο ξεκαθάρισμα του πελατολογίου από την άλλη, αφού σταδιακά θα απαιτήσει την χρήση των παραπάνω καναλιών υποχρεωτικά. Το υπόλοιπο προσωπικό θα λειτουργεί με ραντεβού, ακόμα και για το άνοιγμα ενός λογαριασμού. Αυτό φυσικά μπορεί κάποιος να το παρουσιάσει ως μια παροχή πολυτελείας αλλά ενδεχόμενα είναι μια εξάρτηση του πελάτη από τον χρόνο που θα του διαθέσει η Τράπεζα, σε ένα περιβάλλον όπου ότι και να θέλεις να κάνεις θα περνά υποχρεωτικά μέσα από το Τραπεζικό Σύστημα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που το σύστημα αυτό εφαρμόζεται ταυτόχρονα σε όλες τις Τράπεζες.
Είναι πολύ πιθανό, ότι οι δύο νέοι ρόλοι , «Υπάλληλος Υποδοχής Πελατείας» (“Meeter-Greeter”) και «Ταμίας-Πωλητής» (“Teller-Seller”) να είναι ίσως οι μόνοι ρόλοι, που δεν θα λειτουργούν με ραντεβού και θα αντικαταστήσουν ίσως και τον ταμεία..
Επίσης η σταδιακή κατάργηση των εγχρήματων συναλλαγών θα φέρει και κατάργηση του ωραρίου όπως το ξέρουμε μέχρι σήμερα, αφού η τραπεζική εργασία θα είναι με ραντεβού. Μπορεί δηλαδή ένα κατάστημα αφού δεν διακινεί χρήμα – άρα αλλάζουν οι όροι ασφάλειας- να λειτουργεί για παράδειγμα πρωί απόγευμα.
Από τα μέσα της δεκαετίας ’90 (πχ open 24) περίπου, οι τράπεζες έστησαν θυγατρικές εταιρίες, όπως η PDS (2000) , προσλαμβάνοντας προσωπικό με διάφορες σχέσεις εργασίας, συμβάσεις αορίστου χρόνου, εξάμηνες, νοικιασμένοι εργαζόμενοι κλπ με το πρόσχημα του call center: Σιγά σιγά, οι συνάδελφοι αυτοί κάνουν όλες τις τραπεζικές εργασίες, σε καταστήματα, διευθύνσεις, είναι οι απομακρυσμένοι tellers στα e-branches, ασχολούνται με τα ηλεκτρονικά δίκτυα της τράπεζας, μα το σπουδαιότερο από όλα είναι πολύ μα πολύ φθηνοί για την τράπεζα, δεν έχουν ωράριο τραπεζοϋπαλλήλου και δεν ισχύει για αυτούς κλαδική σύμβαση.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να δουν τη θέση τους σε όλες αυτές τις εξελίξεις .Οι σταθερές εργασιακές σχέσεις καταργούνται, το ωράριο μεθοδικά ανατρέπεται, η εντατικοποίηση αυξάνεται, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας τίθενται σε ευθεία αμφισβήτηση, το εισόδημα μειώνεται και η ζωή γίνεται λάστιχο.
Δεν είναι αντίπαλος μας η εξέλιξη της τεχνολογίας . Διεκδικούμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας από τα αποτελέσματά της. Αντίθετα οι τραπεζίτες και το πολιτικό τους προσωπικό χρησιμοποιούν την τεχνολογία πολλαπλασιάζοντας τα κέρδη τους την ίδια ώρα που σχεδιάζουν και νομοθετούν όλους τους όρους που κάνουν τον εργαζόμενο φτηνότερο. Δεν είναι καθόλου υπερβολικό να διεκδικείς. Σταθερή δουλειά για όλους και μείωση του εργάσιμου χρόνου εργασίας κλαδική ΣΣΕ με βάση τις ανάγκες μας. Το τι θα πετύχεις είναι θέμα συσχετισμού. Όλα τα άλλα είναι υποταγή…