Στη Γαλλία υπάρχουν πέντε κλαδικά συνδικάτα στον τραπεζικό τομέα, και συγκεκριμένα:

• Ομοσπονδία Εργαζομένων στις Τράπεζες και Ασφαλιστικές (FSBPA) συνδεδεμένες με τη Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας ( CGT)
• Γαλλική Δημοκρατική Oμοσπονδία Εργασίας – Τράπεζες (CFDT – Banques), συνδεδεμένες με τη Γαλλική Δημοκρατική Συνομοσπονδία Εργασίας ( CFDT)
• «Εργατικού Δυναμικού» -Τράπεζες (FO Banques), συνδεδεμένες με τη Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας – Force ouvrière ( CGT-FO)
• Ομοσπονδία των Γάλλων Χριστιανών Εργατών στο Τραπεζών (Fédération des Banques CFTC), συνδεδεμένες με τη Συνομοσπονδία των Γάλλων Χριστιανών Εργατών CFTC).
• Εθνική Ένωση Τραπεζικών και Πιστωτικών καρτών (Syndicat national de la Banque et du Crédit – SNB), συνδεδεμένες με την Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών και Διευθυντικού Προσωπικού ( CFE-CGC).

Οι παραπάνω συνδικαλιστικές οργανώσεις  είναι μέλη της  UNI-Europa (ευρωπαϊκή  ομοσπονδία ιδιωτικού τομέα).

Δυο λόγια για την ύπαρξη των διαφορετικών συνδικάτων, στη Γαλλία.

Αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο «ανασυγκροτήθηκε» η Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας ( CGT), η πλειοψηφία ήταν με το Γαλλικό ΚΚ, έτσι με χρήματα της CIA και με τη τεχνογνωσία των Αμερικάνικων συνδικάτων αποχώρησε μια ομάδα αντικομουνιστών συνδικαλιστών και μαζί με τροτσκιστές έφτιαξαν την Force Ouvrière ( CGT-FO). Στη συνέχεια αποχώρησαν και οι Σοσιαλιστές και έφτιαξαν την Γαλλική Δημοκρατική Συνομοσπονδία Εργασίας ( CFDT).

Η CGT ήταν πάντα και εξακολουθεί και σήμερα να είναι η μεγαλύτερη συνομοσπονδία της Γαλλίας, παρόλα αυτά από τα μέσα της δεκαετίας του 90 στη ηγεσία της κυριαρχούν οι ρεφορμιστές.

Στο χρηματοπιστωτικό κλάδο πρώτη δύναμη είναι οι σοσιαλιστές (CFDT – Banques).

Συνδικαλισμένο σήμερα σ’ όλες μαζί τις συνομοσπονδίες είναι το 7-8% του εργατικού δυναμικού της Γαλλίας. Μέλη των συνδικάτων είναι  και οι συνταξιούχοι.

Η πραγματική επιρροή των συνδικαλιστικών οργανώσεων εκφράζεται στις αρχαιρεσίες για τα «συμβούλια των επιχειρήσεων» που υπάρχουν σ’ όλες τις επιχειρήσεις και στις οποίες έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν όλοι οι εργαζόμενοι είτε είναι είτε δεν είναι μέλη των συνδικάτων και σ’ αυτές τις αρχαιρεσίες τα συνδικάτα έχουν τα δικά τους ψηφοδέλτια (είναι δηλαδή ως παρατάξεις).

Με βάση την πραγματική επιρροή των συνδικάτων καθορίζεται η αντιπροσωπευτικότητά τους για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Τα συμβούλια των επιχειρήσεων (Διεθνής Σύμβαση Εργασίας 135) υπάρχουν σ’  όλες τις χώρες της Ευρώπης με εξαίρεση της Βρετανία (στην Ελλάδα παρότι έχει κυρωθεί με νόμο η ΔΣΕ 135, εντούτοις δεν έχουν λειτουργήσει γιατί υπάρχουν τα επιχειρησιακά σωματεία). Τα συμβούλια των επιχειρήσεων έχουν μια σειρά αρμοδιότητες αλλά μόνο τα συνδικάτα έχουν  την αρμοδιότητα για υπογραφή συλλογικών συμβάσεων και την κήρυξη απεργίας.

Επίσης δεν πρέπει να συγχέουμε τα συμβούλια των επιχειρήσεων της ΔΣΕ 135 με τις «επιτροπές των κλαδικών συνδικάτων» σε επίπεδο επιχειρήσεων οι οποίες υπάρχουν σ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης και που είναι και αυτές αναγνωρισμένες με νόμο (προστασία συνδικαλιστών). Στη χώρα μας, μετά από ισχυρή πίεση των εργοδοτών αυτό δεν πέρασε στο νόμο 1264/82 για τα συνδικάτα.

Επίσης υπάρχουν πέντε εργοδοτικές οργανώσεις του κλάδου:

• Γαλλική Ένωση Τραπεζών (Association Française des Banques, AFB), που συνεργάζονται με το Κίνημα των Γαλλικών Επιχειρήσεων (Mouvement des enterprises de France, MEDEF) δηλαδή ο αντίστοιχος ΣΕΒ.
• Ο Γαλλικός Σύνδεσμος Ανώνυμων Εταιρειών Χρηματοπιστωτικού (Association Française des Sociétés Financières, ASF ), συνδεδεμένος με τη MEDEF
• Εθνική Συνομοσπονδία «Crédit Mutuel»
• Εθνική Ομοσπονδία της «Crédit Agricole»
• BPCE (Banques Populaires Caisses d’épargne).