Στην Ιταλία όπως και στη Γαλλία υπάρχουν πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, όπως :

Η FISAC-CGI ιδρύθηκε το 1983, μετά  τη συγχώνευση των συνδικάτων στις τράπεζες και  στις ασφαλιστικές εταιρίες. Η UIL Credito Esattorie e Assicurazioni (UILCA) ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1998, μετά τη συγχώνευση μεταξύ της UIB  και UILASS (Ιταλική Ένωση Ασφαλιστικών Εργαζομένων). Η Federazione Ιtaliana rete dei servizi del terziario (First CICL) ιδρύθηκε το 1950. Και η FABI, ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1948.In seguito, nell’aprile del 2000 anche la FILE (Federazione Italiana Lavoratori Esattoriali) si è fusa nella UILCA.

Ιστορική διαδρομή

Μετά τo τέλος του B’ Παγκόσμιου Πόλεμου στην Ιταλία,  πολλοί τραπεζοϋπάλληλοι αγνοούσαν την έννοια τη λέξης συνδικαλισμός εξαιτίας των 20 χρόνων φασιστικού καθεστώτος.

Στις 3 Νοεμβρίου 1944, στη Ρώμη, στην Piazza San Silvestro, συγκροτείται η  FIDAC-CGIL ( Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Χρηματοπιστωτικό της Ιταλίας).  Την επόμενη μέρα η CGIL (Γενική Συνομοσπονδία Εργαζόμενων της Ιταλίας) με τηλεγράφημα αναγνωρίζει επίσημα τη νέα Ομοσπονδία.

Το 1947, από τις 26 Ιανουαρίου έως 2 Φεβρουαρίου στη Μπολόνια πραγματοποιείται το πρώτο συνέδριο του FIDAC-CGIL και εξελέγη Γενικός Γραμματέας της ο Bruno Oggiano διάσημος συνδικαλιστής κομμουνιστής ηγέτης.

Το 1948, η δολοφονική επίθεση στο Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας Togliatti, αναστατώνει τη χώρα και η ανακήρυξη της γενικής απεργίας ανοίγει βαθιές πληγές στην ενιαία CGIL.

Ξεκινά ο Ψυχρός Πόλεμος.

Στον τραπεζικό τομέα, στις 8 Νοεμβρίου 1948, διασπάτε το συνδικαλιστικό κίνημα  με τη δημιουργία της FABI ως «ανεξάρτητη» συνδικαλιστική οργάνωση στο χρηματοπιστωτικό τομέα.

Το 1950 με παρέμβαση των Αμερικάνικων συνδικάτων και χρήματα της CIA διασπάτε η CGIL και ιδρύεται η χριστιανοδημοκρατική  CISL και ακολουθεί η σοσιαλδημοκρατική UIL, όπως και οι αντίστοιχες ομοσπονδίες στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, η First CICL και η UIB.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50, δίνονται δύσκολες μάχες μέσα σ’ ένα βαρύ κλίμα φόβου και διακρίσεων ειδικά προς εκείνους που αγωνίζονται για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, ενάντια στις καταχρηστικές απολύσεις, για την ισότητα των αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα, άρχισε να αλλάζει τη δεκαετία του 60.   Όμως το Δεκέμβριο του 1969 αρχίζει μια εποχή δραματικών εξελίξεων (γνωστή στην ιστορία ως η στρατηγική της έντασης), μετά  την έκρηξη μιας βόμβας στην Εθνική Αγροτική Τράπεζα στο Μιλάνο.

Το 1970 θα υπογραφεί στις τράπεζες η Σύμβαση για τα δικαιώματα και τις εργασιακές σχέσεις.

Τη δεκαετία του 70 πολλές γυναίκες προσλαμβάνονται στις τράπεζες. Το 1977 ψηφίζεται ο νόμος για την  προστασίας και την ισότητα των γυναικών. Δίνονται αγώνες για τα δικαιώματα των γυναικών, οι οποίοι βοηθούν στη δημιουργία μιας συλλογικής εμπειρίας που μέσα σε λίγα χρόνια  μεταμορφώνει το μυαλό και τη ζωή των γυναικών.  Η γυναίκα, εκτός από την ισότητα, διεκδικεί το δικαίωμα  στην εργασία και την ευτυχία.

Η οικονομική κρίση πλήττει τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες. Ξεκινούν οι αλλαγές   στην οργανωτική δομή του τραπεζικού και χρηματοπιστωτικού τομέα, εν όψει και της ενιαίας αγοράς του  κεφαλαίου το 1992.

Η Εθνική Σύμβαση Εργασίας του 1989 χαρακτηρίζεται από τη σκληρή επίθεση των τραπεζών

Τη δεκαετία του 90 το τραπεζικό σύστημα της Ιταλίας, μπαίνει σε μια φάση ριζικών ανακατατάξεων, με την έλευση της ενιαίας αγοράς, τις νέες τεχνολογίες, τις ιδιωτικοποιήσεις και την ανταγωνιστικότητα .  Αλλάζει η δομή των τραπεζών. Αλλάζουν και οι συνθήκες εργασίας του τραπεζικού υπαλλήλου.